17.08.2017

Konkurs Ministra Spraw Zagranicznych
na najlepsze publikacje promujące historię Polski
i historię polskiej dyplomacji.

Pan Konsul Marcin Król zwrócił się z prośbą do redakcji "Polonika Monachijskiego" o rozpropagowanie niżej opisanego tu konkursu, co niniejszym czynię.

Jerzy Sonnewend

(redagujący)

Minister Spraw Zagranicznych ogłosił konkurs na najlepszą publikację obcojęzyczną promującą historię Polski i najlepszą publikację w języku polskim z zakresu historii polskiej dyplomacji, które zostały wydane w latach 2015 i 2016. Historycy mogą zgłaszać swoje prace do 15 września 2017 r.
 
Do konkursu można zgłaszać zarówno monografie naukowe, publikacje popularno-naukowe i edycje źródeł. Dla zwycięzcy Konkursu w kategorii najlepsza publikacja obcojęzyczna promująca historię Polski przewidziano nagrodę pieniężną w wysokości 10 tys. EUR, dla zwycięzcy w kategorii najlepsza publikacja z zakresu historii polskiej dyplomacji – 20 tys. PLN.
 
Nagrody w konkursie przyzna Minister Spraw Zagranicznych na wniosek Rady Dyplomacji Historycznej.
 
Zasady zgłaszania publikacji:
Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest nadesłanie prac w terminie do dnia 15 września 2017 roku (decyduje data wpływu do Ministerstwa Spraw Zagranicznych).
Prace na konkurs należy zgłaszać w postaci 3 egzemplarzy publikacji, dołączając (jeśli to możliwe) publikowane recenzje, opinie i recenzje wydawnicze.
Tegoroczna edycja konkursu obejmuje wyłącznie prace wydane w latach 2015–2016.
 
Publikacje należy przesyłać na adres: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej, Al. J. Ch. Szucha 23, 00-580 Warszawa; z dopiskiem na kopercie „Konkurs Historyczny Ministra SZ”; lub złożyć w Dzienniku Podawczym Ministerstwa Spraw Zagranicznych, al. J. Ch. Szucha 21, wejście od ul. Litewskiej, w godzinach 8.15-16.15 od poniedziałku do piątku.
 
Pytania dotyczące konkursu należy przesyłać wyłącznie na adres: marcin.krol@msz.gov.pl z podaniem w tytule nazwy: „Konkurs Historyczny Ministra SZ”.
MSZ nie odsyła egzemplarzy publikacji zgłoszonych na konkurs.
 
Szczegółowe zasady konkursu określa: Zarządzenie nr 24 Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 18 lipca 2017 r. w sprawie Konkursu Historycznego Ministra Spraw Zagranicznych – również w jęz. angielskim (w zał.).

15.08.2017

Dziś:

• Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
• Święto Wojska Polskiego obchodzone na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej w 1920, stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej
• 76. rocznica śmierci o. Kolbego w KZ Auschwitz

12.08.2017

Zmiany w przepisach prawnych

Dziś, 12 sierpnia 2017 r. wchodzą w Polsce w życie przepisy ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych.

„Podstawowym celem nowych regulacji jest usprawnienie działania sądów, tak aby zaczęły działać szybko, efektywnie, a wyroki wydawane przez sędziów budziły zaufanie Polaków" - podkreśliło w komunikacie Ministerstwo Sprawiedliwości.

Przepisy przewidują między innymi:

- wprowadzenie ustrojowej zasady losowego przydziału spraw poszczególnym sędziom. Losowy przydział spraw, zwłaszcza w II instancji, ma chronić przed nadużyciami i dawać pewność, że sprawa nie została przydzielona sędziemu umyślnie wybranemu do danej sprawy. Kryteria przydziału spraw sędziom będą bardziej przejrzyste. Zapobiegnie to oskarżeniom o to, że dana sprawa specjalnie trafiła do sędziego, któremu zarzuca się stronniczość. (Ta część ustawy zacznie obowiązywać z chwilą wejścia w życie nowych zasad przydziału zawartych w Regulaminie urzędowania sądów powszechnych, co planowane jest na 1 stycznia 2018 r.)

- zapewnienie równego i sprawiedliwego obciążenia pracą sędziów oraz zagwarantowanie bezstronności stronom postępowań.

- wprowadzenie zasady niezmienności składu orzekającego. Raz wylosowany skład sądu nie powinien ulegać zmianie do zakończenia sprawy. Oczywiście ustawa przewiduje możliwości odstępstwa od tej zasady, ale są to przypadki ściśle określone (losowe), np. gdy sędzia zachoruje;

- wprowadzenie ścisłych zasad przeniesienia sędziego do innego wydziału. Regulacja ta ogranicza władzę prezesa sądu i określa kryteria, którymi musi się kierować przy podejmowaniu decyzji. Do tej pory prezesi mogli przenosić sędziów bez ich zgody do innych wydziałów. Zgodnie z nowymi przepisami co do zasady będzie wymagana zgoda sędziego na przeniesienie, co zwiększa orzeczniczą niezawisłość sędziów;

- umożliwienie przejścia w stan spoczynku przez kobiety będące sędziami w wieku odpowiadającym powszechnemu wiekowi emerytalnemu kobiet, to jest 60 lat (przepisy dotyczące wieku przechodzenia w stan spoczynku przez kobiety będące sędziami, zaczną obowiązywać z dniem 1 października 2017 r.);

- zwiększenie kompetencji Ministra Sprawiedliwości w powoływaniu i odwoływaniu prezesów i wiceprezesów sądów. Dzięki temu minister będzie mógł skuteczniej nadzorować sposób zarządzania sądami. Nie będzie miał przy tym jakiegokolwiek wpływu na orzecznictwo (gwarantuje to m.in. elektroniczny system losowego przydziału spraw). Sfera orzecznicza pozostaje w sferze niezależności i niezawisłości sędziowskiej. 

Ani Minister Sprawiedliwości, ani prezes sądu nie będą mieli żadnego wpływu na orzecznictwo sędziów. Nowe uprawnienia ministra mają przede wszystkim umożliwiać szybkie działanie i zapobiegać bulwersującym społecznie sytuacjom, gdy prestiżowe funkcje pełnią osoby, które utraciły zaufanie, jak w przypadku afery związanej z podejrzeniem wyłudzenia co najmniej 10 milionów złotych z Sądu Apelacyjnego w Krakowie.

Minister Sprawiedliwości jest prawnie zobowiązany do zapewnienia właściwego funkcjonowania sądownictwa powszechnego w wymiarze administracyjnym. Dotychczasowa praktyka dowodzi, że środowisko sędziowskie niejednokrotnie kierowało się sympatiami koleżeńskimi w opiniowaniu kandydatów na prezesów i wiceprezesów sądów, a względy merytoryczne i kompetencje nie miały znaczenia dla uzyskanego poparcia. W wielu sądach - o czym mówią sami sędziowie - doprowadziło to do stworzenia bizantyjskich systemów powiązań i „folwarków prezesów”, którzy sami, według własnych pozamerytorycznych opinii, decydowali o podziale funkcji, czy kandydatach do awansów.

Zmiana prawa uniezależnia sędziów od takiego systemu i wprowadza zasadę, że decydujące będą kompetencje kandydata, a nie układy czy szczebel sądu, w którym orzeka;

- przepisy wprowadzają nowe narzędzie nadzoru zewnętrznego i wewnętrznego nad działalnością administracyjną sądów w postaci oceny informacji rocznych składanych przez prezesów sądów wszystkich szczebli.

Takie rozwiązanie umożliwi zwrócenie uwagi na nieprawidłowości w zakresie działalności administracyjnej. Pozwoli to na bieżące reagowanie na ewentualne zaniedbania prezesów w pracach sądu. Dotychczas prezesi sądów rejonowych i okręgowych nie byli zobowiązani do składania takich informacji. Informacje składali prezesi sądów apelacyjnych. Nie były one oceniane a jedynie analizowane w resorcie sprawiedliwości.

11.08.2017

"Zginęli, bo byli Polakami".
Wstrząsające kulisy ludobójstwa sprzed 80 lat

W latach 1937–1938 w Związku Sowieckim doszło do pierwszego ludobójstwa na narodzie polskim. W ramach „operacji polskiej” NKWD bolszewicy zgładzili 200 tysięcy naszych rodaków.

Strzelano im w tył czaszki, topiono ich i zakopywano żywcem. Egzekucje poprzedzały długie, bestialskie tortury, których celem było wydobycie fałszywych zeznań i przyznanie się do fikcyjnych zbrodni.

Wszystko to działo się na bezpośredni rozkaz Józefa Stalina. Jedyną „zbrodnią” ofiar „operacji polskiej” NKWD była ich narodowość. Ludzi tych zabito dlatego, że byli Polakami.

Mimo szokującej skali tej eksterminacji – zginęło w niej dziesięć razy więcej osób niż w ramach zbrodni katyńskiej – „operacja polska” została niemal zupełnie zapomniana.

Wstrząsający album wybitnego rosyjskiego historyka Nikołaja Iwanowa ma zmienić tę sytuację. Odsłania on przed szerokimi rzeszami czytelników kulisy horroru, który rozegrał się w Związku Sowieckim 80 lat temu.

W 80. rocznicę rozpoczęcia "operacji polskiej" NKWD uruchomiony został nowy portal internetowy IPN. Koniecznie proszę tam zajrzeć!

http://www.operacja-polska.pl/nkw

2.08.2017

Pozytywne zachowanie ambasadora Niemiec
w Warszawie

"Dziś upamiętniamy ofiary niemieckich zbrodni w Powstaniu" - napisał wczoraj Rolf Nikel, ambasador Republiki Federalnej Niemiec w Polsce na Twitterze.

A potem jeszcze: "Złożyłem dziś wieniec na Grobie Nieznanego Żołnierza, by upamiętnić Powstanie Warszawskie."
 
Ważne jest tutaj stwierdzenie "niemieckich zbrodni w Powstaniu". Akurat wtedy, kiedy niektóre niemieckie media zaprzeczają prawdzie o II wojnie światowej.

Twierdzenia o "nazistach" i "polskich obozach koncentracyjnych" wprowadzają w błąd a pojawiały i pojawiają się nieraz.

Wypowiedź ambasadora Republiki Federalnej Niemiec w Polsce daje nadzieję na zwycięstwo nad przekłamaniami historycznymi.

1.08.2017
 

Dziś jest 73. rocznica
wybuchu Powstania Warszawskiego.
Pamiętajmy o Bohaterach
narodowego zrywu w obronie Polski!
 

73 lata temu, 1 sierpnia 1944 r., na rozkaz Komendanta Głównego AK gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora” w Warszawie wybuchło Powstanie. Przez 63 dni Powstańcy prowadzili z wojskami niemieckimi heroiczną i osamotnioną walkę, której celem była niepodległa Polska, wolna od niemieckiej okupacji i dominacji sowieckiej.
 

Powstanie Warszawskie było największą akcją zbrojną podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Planowane na kilka dni, trwało ponad dwa miesiące. Jego militarnym celem było wyzwolenie stolicy spod niezwykle brutalnej niemieckiej okupacji, pod którą znajdowała się od września 1939 r.
 

Dowództwo Armii Krajowej zakładało, że Armii Czerwonej zależeć będzie ze względów strategicznych na szybkim zajęciu Warszawy. Przewidywano, że kilkudniowe walki zostaną zakończone przed wejściem do miasta sił sowieckich. Oczekiwano również pomocy ze strony aliantów.
 

Opanowanie miasta przez AK przed nadejściem Sowietów i wystąpienie w roli gospodarza przez władze Polskiego Państwa Podziemnego w imieniu rządu polskiego na uchodźstwie miało być atutem w walce o niezależność wobec ZSRS. Liczono na to, że ujawnienie się w Warszawie władz cywilnych związanych z Delegaturą Rządu na Kraj będzie szczególnie istotne w związku z powołaniem przez komunistów PKWN.
 

Premier Stanisław Mikołajczyk, udający się pod koniec lipca 1944 r. na rozmowy ze Stalinem, liczył, że ewentualny wybuch powstania w stolicy wzmocni jego pozycję negocjacyjną wobec Sowietów.
 

Opinii premiera nie podzielał Naczelny Wódz generał Kazimierz Sosnkowski, który uważał, że w zaistniałej sytuacji zbrojne powstanie pozbawione jest politycznego sensu i w najlepszym przypadku zmieni jedną okupację na drugą. W depeszy do gen. Komorowskiego pisał:
W obliczu szybkich postępów okupacji sowieckiej na terytorium kraju trzeba dążyć do zaoszczędzenia substancji biologicznej narodu w obliczu podwójnej groźby eksterminacji.
 

Pomimo takiego stanowiska, gen. Sosnkowski nie wydał w sprawie powstania jednoznacznego rozkazu.
 

Przy podejmowaniu decyzji o rozpoczęciu walki w stolicy nie bez znaczenia były także działania propagandy sowieckiej. Pod koniec lipca na ulicach Warszawy zaczęły pojawiać się bowiem odezwy informujące o ucieczce
KG AK i o przejęciu dowództwa nad siłami zbrojnymi podziemia przez dowództwo Armii Ludowej.

Z kolei oddana przez Sowietów Związkowi Patriotów Polskich radiostacja Kościuszko wzywała warszawiaków do natychmiastowego podjęcia walki.

W tej sytuacji KG AK obawiała się, że komunistyczna dywersja może doprowadzić do niekontrolowanych i spontanicznych wystąpień zbrojnych przeciwko Niemcom, na czele których będą stawać komuniści.
 

Za rozpoczęciem walk w stolicy przemawiała również ewakuacja Niemców, która w drugiej połowie lipca 1944 r. objęła niemiecką ludność cywilną i wojskową oraz widoczne przejawy zaniku morale niemieckiej administracji i wojska, wywołane sytuacją panującą na froncie, a także zamachem na Hitlera 20 lipca 1944 r.
 

Były również poważne obawy co do konsekwencji bojkotu zarządzenia gubernatora Ludwiga Fischera, wzywającego mężczyzn z Warszawy w wieku 17-65 lat, do zgłoszenia się 28 lipca 1944 r. w wyznaczonych punktach stolicy, w celu budowy umocnień. Istniało niebezpieczeństwo, że zarządzenia niemieckie, mogą doprowadzić do rozbicia struktur wojskowych podziemia i uniemożliwić rozpoczęcie powstania. Dodać należy, iż w ostatnich dniach lipca Niemcy wznowili gwałty i represje wobec ludności oraz rozstrzeliwanie więźniów.
 

Rozkaz o wybuchu powstania wydał 31 lipca 1944 r. dowódca AK gen. Tadeusz Komorowski „Bór”, uzyskując akceptację Delegata Rządu Jana S. Jankowskiego.
 

1 sierpnia 1944 r. do walki w stolicy przystąpiło około 40-50 tys. powstańców. Jednak zaledwie co czwarty z nich liczyć mógł na to, że rozpocznie ją z bronią w ręku.
 

Na wieść o powstaniu w Warszawie Reichsfuehrer SS Heinrich Himmler wydał rozkaz, w którym stwierdzał: „Każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców, Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy”.
 

Przez 63 dni powstańcy prowadzili heroiczny i samotny bój z wojskami niemieckimi. Ostatecznie wobec braku perspektyw dalszej walki 2 października 1944 r. przedstawiciele KG AK płk Kazimierz Iranek-Osmecki „Jarecki” i ppłk Zygmunt Dobrowolski „Zyndram” podpisali w kwaterze SS-Obergruppenführera Ericha von dem Bacha w Ożarowie układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie.
 

Według postanowień układu żołnierze AK z chwilą złożenia broni mieli korzystać ze wszystkich praw konwencji genewskiej z 1929 r., dotyczącej traktowania jeńców wojennych. Takie same uprawnienia otrzymali żołnierze AK, którzy dostali się do niemieckiej niewoli w czasie walk toczonych od początku sierpnia w Warszawie. Niemcy przyznali prawa jeńców wojennych także członkom powstańczych służb pomocniczych.
 

W podpisanym dokumencie strona niemiecka stwierdzała ponadto, że osoby uznane za jeńców wojennych „nie będą ścigane za swoją działalność wojenną ani polityczną tak w czasie walk w Warszawie, jak i w okresie poprzednim, nawet w wypadku zwolnienia ich z obozów jeńców”.
Odnośnie ludności cywilnej znajdującej się w czasie walk w mieście, Niemcy zapewnili, że nie będzie stosowana wobec niej odpowiedzialność zbiorowa.

Dodatkowo gwarantowali, że:
Nikt z osób znajdujących się w okresie walk w Warszawie nie będzie ścigany za wykonywanie w czasie walk działalności w organizacji władz administracji, sprawiedliwości, służby bezpieczeństwa, opieki publicznej, instytucji społecznych i charytatywnych ani za współudział w walkach i propagandzie wojennej. Członkowie wyżej wymienionych władz i organizacji nie będą ścigani też za działalność polityczną przed powstaniem.
 

Zgodnie z żądaniami niemieckiego dowództwa miasto mieli opuścić wszyscy jego mieszkańcy. Układ przewidywał, że ewakuacja „zostanie przeprowadzona w czasie i w sposób oszczędzający ludności zbędnych cierpień”, a „dowództwo niemieckie dołoży starań, by zabezpieczyć pozostałe w mieście mienie publiczne i prywatne”.
 

O realizacji ustaleń zawartych w układzie z 2 października 1944 r. tak pisał prof. Norman Davis:
 

„W pierwszym stadium Niemcy z pewnością trzymali się postanowień zawartego układu. Po Powstaniu nie wróciły straszliwe masakry, jakie się zdarzały w czasie jego trwania. Nie próbowano tępić Żydów czy innego +niepożądanego elementu+ i - ogólnie rzecz biorąc - ewakuowanych do obozów przejściowych nie bito, nie głodzono ani nie maltretowano na inne sposoby. Wiele tysięcy ludzi znalazło sposób, aby się wymknąć z oczek sieci, wielu też natychmiast zwolniono. Przeważająca część jeńców z Armii Krajowej została - zgodnie z umową - odesłana do regularnych obozów jenieckich pozostających pod nadzorem Wehrmachtu. (…) Kobiety, które trafiły do niewoli, zgodnie z umową kierowano do specjalnych obozów (…) albo po prostu uwalniano. Jednak w miarę upływu czasu, gdy początkowa masa zaczynała topnieć, ujawniały się bardziej nieprzyjemne aspekty hitlerowskiej machiny. Kiedy dokonano ostatecznych obliczeń, okazało się, że znacznie ponad 100 000 warszawiaków wysłano na przymusowe roboty do Rzeszy, wbrew układowi o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie, a dalsze kilkadziesiąt tysięcy umieszczono w obozach koncentracyjnych SS, w tym w Ravensbrueck, Auschwitz i Mauthausen. (N. Davis „Powstanie ‘44”)”
 

W czasie walk w Warszawie zginęło ok. 18 tys. powstańców, a 25 tys. zostało rannych. Poległo również ok. 3,5 tys. żołnierzy z Dywizji Kościuszkowskiej. Straty ludności cywilnej były ogromne i wynosiły ok. 180 tys. zabitych. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy, ok. 500 tys., wypędzono z miasta, które po powstaniu zostało niemal całkowicie zburzone. Specjalne oddziały niemieckie, używając dynamitu i ciężkiego sprzętu, jeszcze przez ponad trzy miesiące metodycznie niszczyły resztki ocalałej zabudowy.
 

Do niemieckiej niewoli poszło ponad 15 tys. powstańców, w tym 2 tys. kobiet. Wśród nich niemal całe dowództwo AK, z gen. Komorowskim, mianowanym przez prezydenta RP Władysława Raczkiewicza 30 września 1944 r. Naczelnym Wodzem.
 

W wydanej nazajutrz po kapitulacji odezwie do „Do Narodu Polskiego” Krajowa Rada Ministrów i Rada Jedności Narodowej z goryczą stwierdzały:
 

„Skutecznej pomocy nie otrzymaliśmy. (…) Sierpniowe powstanie warszawskie z powodu braku skutecznej pomocy upada w tej samej chwili, gdy armia nasza pomaga wyzwolić się Francji, Belgii i Holandii. Powstrzymujemy się dziś od sądzenia tej tragicznej sprawy. Niech Bóg sprawiedliwy oceni straszliwą krzywdę, jaka Naród Polski spotyka, i niech wymierzy słuszną karę na jej sprawców.”
 

Wielkość strat poniesionych przez stronę polską w wyniku Powstania powoduje, że decyzja o jego rozpoczęciu do dziś wywołuje kontrowersje.
 

gah/PAP

Za: wpolityce.pl

29.07.2017

Poruszające aktualności

W sporze o prowadzoną w Polsce reformę sądownictwa Komisja Europejska wszczęła postępowanie przeciwko Polsce o naruszenie unijnego prawa – poinformowała dziś (29.07.2017) na Twitterze Bruksela.

W odpowiedzi na to minister spraw zagranicznych RP, Witold Waszczykowski, w rozmowie z portalem wPolityce.pl powiedział m.in.:

Nie dojdzie do dyskusji, czy też głosowania w sprawie Polski na Radzie Europejskiej, ponieważ węgierski przywódca zapowiedział, że nie dopuści do takiego głosowania. W związku z tym zakładam, że przywódcy europejscy pójdą po rozum do głowy i w którymś momencie odpuszczą.

A tymczasem wczoraj w Hamburgu w jednym ze sklepów sieci Edeka, 26-letni mężczyzna działając z pobudek islamistycznych chwycił z jednej z półek nóż kuchenny i zabił nim 50-letniego mężczyznę a siedem innych osób zranił.

Ten pochodzący z krajów arabskich cudzoziemiec - który dotarł do Europy jako uchodźca - był zobowiązany do opuszczenia Niemiec, ale ze względu na brak dokumentów nie można go było deportować...

Nie wierzę, by system prawny w Niemczech w takich przypadkach był aż tak bezradny. Bardziej wierzę w jego zależność od aktualnych sił politycznych...

W tym kontekście warto też przypomnieć fragment wypowiedzi Professora Dr. Ruuda Koopmansa w jednej z audycji ZDF:

"8 % der Muslime in Deutschland würden Gewalt gegen Ungläubige ausüben wenn es der islamischen Gemeinschaft dient!" („8% spośród wyznawców islamu w Niemczech byłaby gotowa do przedsięwzięcia czynów przestępczych przeciwko niewiernym, jeśli miałoby to służyć islamskiej społeczności!“)

Tak na marginesie: 8% spośród 4 milionów wyznawców islamu przebywających w Niemczech, to 320.000 osobników...

Cała audycja, na którą się tu powołuję, do obejrzenia na portalu youtube:
https://youtu.be/hlsPugExjBU?t=1823

(js)

26.07.2017

Konsul Marcin Król informuje

Szanowni Państwo,
pragnę  poinformować, że Ministerstwo Edukacji Narodowej ogłosiło konkurs ofert na realizację zadania publicznego pt. „Rodzina polonijna”. Celem konkursu jest wyłonienie najlepszych ofert wnioskodawców, którzy zgłoszą propozycje realizacji zadania polegającego na wspieraniu współpracy szkół funkcjonujących w systemach oświaty innych państw oraz organizacji społecznych za granicą prowadzących nauczanie języka polskiego i w języku polskim ze szkołami w Polsce. Termin składania ofert upływa 16 sierpnia br.

Projekt „Rodzina polonijna” to program rozwoju współpracy w zakresie wspólnych przedsięwzięć edukacyjnych związanych z upamiętnieniem wydarzeń oraz osób związanych z odzyskaniem i utrwaleniem niepodległości przez Rzeczpospolitą Polską (w związku z obchodami setnej rocznicy odzyskania niepodległości) oraz upowszechnianiem polskiego dziedzictwa narodowego.

Program będzie realizowany w latach 2017-2018 w formie otwartego konkursu MEN. Budżet to 1,5 mln w każdym roku. Minimalna kwota dofinansowania wynosi 10 tys. zł.

Szczegółowa informacja oraz stosowne dokumenty (m.in. regulamin konkursu i formularz składania ofert) są dostępne na stronie Biuletynu Informacji Publicznej MEN - 

https://bip.men.gov.pl/strony/rodzina-polonijna-wspolpraca-szkol-funkcjonujacych-w-systemach-oswiaty-innych-panstw-oraz-organizacji-spolecznych-za-granica-prowadzacych-nauczanie-jezyka-polskiego-historii-geografii-kultury-pols.html

Pozdrawiam,

Marcin Król
Konsul
Konsulat Generalny RP
Röntgenstraße 5
81679 Monachium

24.07.2017

Prezydent RP: zawetuję ustawę o Sądzie Najwyższym
i o Krajowej Radzie Sądownictwa

22.07.2017

Senat RP przyjął ustawę o Sądzie Najwyższym

Kolejny krok reform Prawa i Sprawiedliwości

Senat przez ponad 15 godzin debatował nad ustawą o Sądzie Najwyższym.

W nocy z wczoraj na dziś senacka Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji bez poprawek zaopiniowała przyjęcie ustawy.

Po godz. 1:55 w nocy senatorowie przyjęli dokument też bez poprawek. 
 

Teraz ustawa trafi na biurko prezydenta Andrzeja Dudy.
 

Ale w wielu miastach Polski trwały i trwają protesty "w obronie sądów".
 

A Ministerstwo Spraw Zagranicznych w oficjalnym oświadczeniu zmuszone było wyrazić zaskoczenie wypowiedzią rzeczniczki prasowej Departamentu Stanu USA, Heather Nauert, która miała m.in. powiedzieć: „Jesteśmy zaniepokojeni działaniami legislacyjnymi polskiego rządu, które wydają się ograniczać władzę sądowniczą i potencjalnie mogą osłabić system prawny.”

Zaskoczenie jest w pełni uzasadnione, bowiem proces legislacyjny jeszcze się nie zakończył i nadal trwa.

- A czy zmiany mają osłabić system prawny?

- By uzyskać odpowiedź na to pytanie, warto wysłuchać przemówienie ministra Zbigniewa Ziobro podczas wczorajszej dyskusji w Senacie.

(źródło: http://www.tvpparlament.pl)

20.07.2017

Czego broni opozycja w Polsce?

Oto przykład z czasów rządów PO/PSL ilustrujący, jak Sąd Najwyższy w majestacie prawa sankcjonował przekręty.

Władysław W. chciał sprzedać holenderskim inwestorom kamienicę. W tym celu pobrał od nich 6 mln zł zaliczki, ale... umowy nie podpisał.

W tym samym czasie przypomniał sobie o dwójce nieślubnych dzieci. Skontaktował się z ich matką i wniósł do sądu o zawarcie ugody alimentacyjnej. Na jej mocy miał płacić 100 tys. zł alimentów miesięcznie (!) oraz wyrównać zaległości alimentacyjne z kilku poprzednich lat. Strony wspólnie stwierdziły, że do zapłaty jest okrągłe 6 mln zł zaległych alimentów. 

Skąd takie kwoty? 

Otóż metoda "na alimenty" to stary trik wszystkich krętaczy próbujących ukryć swój majątek przed wierzycielami. Bowiem zgodnie z obowiązującym prawem, jeśli sąd zasądzi alimenty, to mają one pierwszeństwo zaspokojenia przed wszystkimi innymi roszczeniami.

W ten oto sposób Władysław W. uchronił swój majątek (kamienicę) przed Holendrami, którzy przekazali mu wcześniej 6 mln zł tytułem zaliczki.

Okazało się bowiem, że sędzina Beata R. z Poznania przymykając oczy na ten trik zgodziła się na sądowe zawarcie ugody alimentacyjnej.

Holendrzy wnieśli sprawę o odzyskanie 6 mln zł do sądu. Uzyskali tytuł wykonawczy i skierowali sprawę do komornika. Ten zajął kamienicę, sprzedał ją na licytacji, ale cała uzyskana w ten sposób kwota pieniędzy trafiła do formalnie do nieślubnych dzieci Władysława W.

Zgodnie z decyzją sędziny Beaty R. był on bowiem wobec nich potężnie zadłużony alimentacyjnie a te długi miały pierwszeństwo w zaspokojeniu przed wszystkimi innymi długami.

W ten oto sposób wierzyciele Władysława W., nie dość, że stracili 6 mln zł, to jeszcze nic nie odzyskali. 

Opisany powyżej przekręt przy współudziale sędziny Beaty R. był aż tak bezczelny, że nie można było go ukryć.

Sprawa trafiła przed sąd dyscyplinarny, który nie miał wątpliwości - za "rażące niedbalstwo" oraz "dotkliwe skutki wizerunkowe dla wymiaru sprawiedliwości" wydalił sędzinę Beatę R. z zawodu, tj. zastosował najsurowszą możliwą karę dyscyplinarną.

Sędzina Beata R. odwołała się jednak do Sądu Najwyższego (miała takie uprawnienie).

Co zrobili sędziowie Sądu Najwyższego?

Uznali, że wydalenie z zawodu był karą nazbyt dotkliwą i postanowili przywrócić Beatę R. do zawodu zmieniając karę na mniej dotkliwą, tj. przeniesienie do innego sądu. 

Beata R. trafiła ostatecznie do sądu w Rzeszowie, gdzie po orzekaniu w zaledwie dwóch sprawach... zachorowała.

Po roku przebywania na zwolnieniu lekarskim L4 Krajowa Rada Sądownictwa (KRS) przeniosła ją w stan spoczynku.

W efekcie Beata R. dostaje i dożywotnio dostawać będzie

75 proc. otrzymywanego ostatnio uposażenia sędziowskiego tj. między 5 a 6 tys. zł.

Przykładów takiego zachowania sądów można by podać o wiele więcej. Totalne niezadowolenie społeczeństwa z dotychczasowego wymiaru sprawiedliwości w Polsce nie bierze się znikąd!

(oprac.: js)

19.07.2017

Zadziwiająca logika niemieckiej prawniczki

Portal „Deutsche Welle” a konkretnie Julia Vergin przeprowadziła wywiad na temat sporu o sądownictwo w Polsce z Anne Sanders, adiunktem na Wydziale Prawa i Nauki o Państwie Uniwersytetu w Bonn. Wywiad na język polski tłumaczył Andrzej Pawlak.

Anne Sanders jest ponoć cenionym ekspertem w zakresie problematyki niezawisłości sędziów, współpracuje z Federalnym Trybunałem Konstytucyjnym i Radą Europy

a od dwóch lat interesuje się polskim wymiarem sprawiedliwości.

Pewien fragment wspomnianego wywiadu, a przytaczam go poniżej, wzbudził na kilku portalach internetowych falę krytyki. Oto on:
 

„ (…)

DW: A jak się mianuje sędziów w Niemczech?
 

AS: Na szczeblu federalnym mianuje ich komisja ds. powoływania sędziów w sądach najwyższych, która składa się z posłów do Bundestagu i ministrów krajów związkowych. Wybierają oni kandydatów, których mianuje potem minister sprawiedliwości. Wiem, co teraz Pani powie: że w ten sposób w Niemczech rząd i parlament mają jeszcze większy wpływ. Rzeczywiście tak jest. Dlatego nie zaskakuje, kiedy polski rząd argumentuje, że wprowadza reformę na wzór przepisów obowiązujących w Niemczech.
 

DW: Na czym polega różnica między polską i niemiecką władzą sądowniczą?
 

AS: System obowiązujący w Niemczech obowiązuje dłużej i dlatego wypracował sobie taki mechanizm kontroli i równowagi, który pozwala sędziom zachować niezależność w ich pracy. Ponadto w Niemczech jest coś takiego co można nazwać kulturą niezależności. Żaden polityk w Niemczech nie powie, że jakiś sędzia o poglądach politycznych zbieżnych z linią partii, którą ów polityk reprezentuje, ma podejmować decyzje zgodne z wolą większości. W każdym razie taki przypadek nie jest znany. (…)”
 

Pani Sanders reprezentuje specyficzny sposób myślenia. Poddaje w wątpliwość słuszność systemu, który dopiero powstaje chwaląc jednocześnie identyczny system w Niemczech tylko dlatego, że istnieje dłużej i „wypracował sobie taki mechanizm kontroli i równowagi, który pozwala sędziom zachować niezależność”.
 

- To wręcz zadziwiające!

- Czyżby zatem, według logiki pani Sanders, polski system, bardzo podobny do panującego w Niemczech, tylko że młodszy, nie miał prawa wypracować sobie „mechanizmu kontroli i równowagi pozwalającego sędziom zachować niezależność”?

- Niby dlaczego?

- Czyżby tylko dlatego, że polski?

- Zaiste, dziwna to logika trącąca co nieco ponurą w Niemczech przeszłością. A jeśli mi ktoś jeszcze do tego powie, że pani Sanders zainteresowana jest niemiecko-polskim pojednaniem, to parsknę śmiechem.

Jerzy Sonnewend

15.07.2017

Spory o sądy

W Polsce rozgorzała dyskusja na temat sądów. jest uregulowane w Bundesrepublice.

W Niemczech sędziów pięciu sądów najwyższej instancji (bez Federalnego Trybunału Konsytucyjnego) wybiera specjalna, 32-osobowa komisja rekrutacyjna (Richterwahlausschuss) złożona po połowie z posłów do Bundestagu (jej skład odzwierciedla proporcjonalnie układ sił w Bundestagu) i ministrów sprawiedliwości krajów związkowych (rządy landowe wyłaniane są w osobnych wyborach, proporcje partyjne są często inne niż w Bundestagu).

Kandydatów może proponować federalny minister sprawiedliwości, albo członkowie komisji rekrutacyjnej.

Po zaopiniowaniu kandydata lub kandydatki przez tzw. radę prezydialną danego sądu (prezes i inni sędziowie) komisja rekrutacyjna zwykłą większością głosów dokonuje wyboru na drodze tajnego głosowania.

Po zatwierdzeniu wyboru przez rząd federalny sędziego mianuje prezydent RFN.

Ta procedura od lat krytykowana jest przez przedstawicieli samorządu sędziowskiego, jako zbyt upolityczniona i mało przejrzysta.

14.07.2017

Drastyczny wzrost mordów honorowych w Niemczech

Niemieccy socjolodzy z Instytutu Maxa Plancka już w 2011 r. alarmowali, że liczba mordów honorowych w Niemczech drastycznie wzrasta.

Jak podaje portal ehrenmord.de, w 1998 r. Niemcy odnotowali dwa takie przypadki, w 2014 już dwanaście, ale w 2016 r. zarejestrowano ich ponad 60!

Na początku czerwca br. sąd w Dolnej Saksonii skazał pochodzącego z Kurdystanu Amira K. za morderstwo żony. Kobieta otrzymała ponad 20 ciosów nożem, bo chciała się rozwieść.

Przedtem, 22 maja br. sąd w Hannoverze rozpatrywał sprawę 39-letniego Kurda Nurettina B., który usiłował zamordować swoją żonę Kader K. Kobieta miała prosić o wsparcie finansowe dla ich dwuletniego syna. Została ugodzona nożem i siekierą, cudem przeżyła.

Inny muzułmanin, po tym jak rozwiódł się z żoną, przestrzelił jej oba kolana okaleczając ją do końca życia.

W sądzie mężczyzna zeznał, że nie chciał, aby kobieta była atrakcyjna dla innych mężczyzn.

Społeczeństwo zbulwersowała sprawa 22-letniego syryjskiego imigranta, który zasztyletował ciężarną siostrę za to, że „przyniosła wstyd swojej rodzinie”. Sąd w Hanau (Hesja) skazał mężczyznę na 12 lat więzienia.

Znawcy tematu zwracają uwagę, że liczba honorowych mordów może być znacznie wyższa ponieważ wiele takich zbrodni figuruje w policyjnych rejestrach jako... domowa kłótnia. „Cenzura w mediach, której celem jest niwelowanie antyimigranckich sentymentów, uniemożliwia wykrycie nazwisk oraz pochodzenia ofiar i ich katów” – podkreślają eksperci.

7.07.2017

Jeden Donald Trump
uczynił dla promocji Polski 
i polskiej historii 
więcej niż większość polskojęzycznych "elit" III RP

Dlaczego nam, Polakom, w ciągu trwania III RP tak trudno przychodziło do głowy pomyśleć o sobie samych jako o dziedzicach tradycji wielkiej i chwalebnej?

Odpowiedź jest prosta - okrągłostołowe elity i establishment  gardziły Polakiem-tradycjonalistą, który - przywiązany do takich pojęć jak Honor, Naród, Ojczyzna - był dumny ze swojego Kraju. To właśnie przez nich Polska po 1989 roku miała wyraźne problemy, aby skutecznie opowiedzieć światu o swojej historii. Jeden tylko Donald Trump zrobił dla tej sprawy więcej, niż całe tabuny polskojęzycznych "elit".

Żeby nie być gołosłownym warto przypomnieć fragment tekstu prof. Jerzego Roberta Nowaka z 19 grudnia 2015 opublikowanego na portalu http://www.bibula.com/?p=84736

" (...)

Niegodne zachowania polityków i innych wpływowych postaci życia publicznego

– Były prezydent RP Bronisław Komorowski niebywale splamił się wypowiedzią w liście do uczestników obchodów 70-lecia rocznicy zbrodni w Jedwabnem. Stwierdził wówczas o Polakach: “Naród ofiar musiał uznać tę niełatwą prawdę, że bywał także sprawcą”. (Czyli katem). Tylko anty-Polak mógł zdobyć się na tak nikczemne uogólnienie na temat całego narodu polskiego. Ogromna część Polaków zachowała się w czasie wojny przyzwoicie, a generalnie nasz naród należy do niewielu narodów europejskich, które spisały się wówczas najlepiej, płacąc za to ogromną daninę krwi. Tym bardziej oburzające jest więc uogólnienie na cały naród winy za zachowanie paru dziesiątek wyrzutków z Jedwabnego, inspirowanych przez Niemców. Wyobraźmy sobie jak zareagowaliby Żydzi, gdyby izraelski prezydent obciążył ich generalnie winą za zbrodnicze zachowanie wobec Żydów ogromnej części policjantów żydowskich i zdradę wielkiej części Judenratów. (Por. moją wydaną w 2013 r. dwutomową książkę „ Żydzi przeciw Żydom”).

– Były premier RP Donald Tusk już w 1987 r. „popisał się” pogardą do polskości i narodowym masochizmem. W publikowanym na łamach „Znaku” (nr 390-391 z 1987 r.) szkicu „Polak rozłamany” Tusk pisał m.in.: „Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło-ponuro-śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych urojeń? Polskość – to nienormalność (podkr.- JRN) – takie skojarzenie narzuca mi się z bolesna uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu”. W maju 2012 r. Tusk dopuścił się szczególnie haniebnego czynu, niegodnego jakiegokolwiek Polaka patrioty – przyjął z rąk kanclerz Niemiec Angeli Merkel nagrodę im. Walthera Rathenau. Przypomnijmy, że Rathenau był jednym z najgorszych niemieckich polakożerców .Jako niemiecki minister spraw zagranicznych dążył do ponownego rozbicia i rozbioru Polski. To on zawarł z Rosją Sowiecką w 1922 r. godzący wyłącznie w Polskę złowieszczy układ w Rapallo. Jak określić więc zachowanie Tuska, historyka z profesji, który przyjął nagrodę ku czci śmiertelnego wroga Polski. Dla ,mnie osobiście była to symboliczna zdrada Polski ! Europoseł Zbigniew Kuźmiuk skomentował w internecie zachowanie Tuska w ten sposób m.in.: „Nagroda, której patronuje człowiek z takimi poglądami na Polskę, nie powinna być przyjęta przez premiera naszego kraju, chyba że ma on za nic patriotyczne postawy milionów Polaków”.

– Były premier Leszek Miller dużo wcześniej, bo już w 1989 r. w wywiadzie dla francuskiego „postępowego” „Liberation” stwierdził, iż nie należy przesadzać z rolą Polski, bo ona jest raczej tylko „dużą myszą”. (Cyt. za „Forum” 17 września 1989 r.).

– Aleksandra Jakubowska, wiceminister kultury w rządzie SLD, już 3 maja 1992 r. pisała na łamach postkomunistycznego „Wprost”:„Zużyte, wyświechtane, skompromitowane słowa ”patriotyzm”, „polskość”, „ojczyzna” nie odrodziły się w III Rzeczpospolitej”.

  – Lewicowy działacz Piotr Ikonowicz, b. prezes PPS, a od 2014 r. prezes Ruchu Sprawiedliwości Społecznej, popisał się w 1998 r. szczególnie haniebną potwarzą przeciw żołnierzom AK i NSZ. Nazwał żołnierzy owych formacji „wściekłymi bestiami, rozwydrzonymi bandami, żądnymi krwi żydowskiej.(Wg. „Polityki” z 18 lipca 1998 r.).

– Adam Michnik przez wiele lat popularyzował i wychwalał najgorszego polakożercę Jana Tomasza Grossa, i m.in. nazwał go w niemieckim wstępie do „Sąsiadów” kontynuatorem A. Mickiewicza i J. Słowackiego w demaskowaniu polskich kłamstw. Michnik wielokrotnie szkalował historię Polski. Jednym z jego najbrudniejszych antypolskich oszczerstw było tłumaczone na parę języków stwierdzenie w rozmowie z niemieckim socjologiem Jurgenem Habermasem dające Polakom pierwszeństwo w stworzeniu obozów koncentracyjnych przed Niemcami hitlerowskimi. Michnik dosłownie powiedział: „Zanim Hitler przyszedł, myśmy założyli własny obóz koncentracyjny w Berezie Kartuskiej”.(Wg. „Polityki”, nr 47 z 1993 r.) I taki oszczerca nosi wciąż jakże niesłusznie przyznany mu Order Orła Białego. Kiedyż nadejdzie wreszcie czas pozbawienia niegodnych osób tego Orderu?

– Marcin Król, redaktor naczelny miesięcznika „Res Publica Nowa”, dofinansowywanego z polskich publicznych pieniędzy, donośnie zawyrokował: „Polska w swej najnowszej historii, liczącej dwieście lat, krajem normalnym nie była, a więc po to, żeby stać się krajem normalnym – Polska musi zapomnieć samą siebie”. (Podkr.-JRN). („Res Publica Nova”, nr 3 z 1991 r.). Tenże M. Król pisał na łamach „Rzeczypospolitej” z 6 listopada 2003 r.; „Polska głównym warchołem w Unii (…) Może tak, bo taka była nasza tradycyjna rola w Europie”.

  – Dziennikarka “Gazety Wyborczej” Teresa Bogucka posunęła się do nazwania jednego z największych patriotów polskich Tadeusza Rejtana „maniakiem”. (Por. „Gazeta Wyborcza” z 21 marca 1997 ).
  – Autor „Gazety Wyborczej” Włodzimierz Kalicki swoiście „uczcił” święto Konstytucji 3 Maja w 2003 r. W tekście, zatytułowanym: ”Później z tym 3 maja” starał się maksymalnie pomniejszyć i przeczernić znaczenie Konstytucji 3 Maja, piętnując ją jako błąd i sugerując, że „może bez niej uratowalibyśmy państwo, uniknęlibyśmy XIX-wiecznej martyrologii, cywilizacyjnej zapaści rozbiorów?”.

  – Jadowita dziennikarka telewizyjna Monika Olejnik, znana jest z wielu kłamstw i pomówień na małym ekranie. Przez wiele lat z lubością nagłaśniała w swych programach najgorszego polakożercę w skali światowej Jana Tomasza Grossa. (Por. uwagi w mojej książce „Czerwone Dynastie”, Warszawa 2014, t.3 , ss.161-162.) Po niedawnym antypolskim wywiadzie Grossa dla “Die Welt” nagle uznała, że Gross się „zhańbił”. A czy ona nie zhańbiła się wieloletnim propagowaniem oszczerczej „myśli „ Grossa?!

– Socjolog prof. Paweł Śpiewak, obecnie dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego ma w swym „dorobku” bardzo wiele kłamstw i oszczerstw na temat Polski. W oparciu o obiektywnych autorów żydowskich oraz autorów żydowskich pracowicie prostowałem niektóre z jego najjaskrawszych kłamstw na temat Polskim i Polaków. (Por. szerzej: J. R. Nowak: „Spory o historię i współczesność, Warszawa 2000,ss.292-300). Prawdziwym skandalem stało się jego zamieszczone w w wywiadzie dla “Angory” z 2 stycznia 2005 chamskie oszczerstwo: „Nie mam wątpliwości, że Dmowski był ideologicznym łobuzem i stworzył wszystko, co jest najgorsze w polskiej tradycji”. Trudno ukryć oburzenie z powodu faktu, że Śpiewak, tak poniewierający postać największego polskiego myśliciela politycznego XX , niedługo potem – w 2005 roku został wybrany na posła do Sejmu RP z ramienia PO. W czasie rządów PO Śpiewak zapisał się bardzo niechlubnie swymi zagranicznymi „donosami na Polskę”. (Por. szerzej : J. R. Nowak: „Czerwone Dynastie”, Warszawa 2014, t. 3,s.39).

Wybielanie Niemiec kosztem Polski

  – Piotr Gadzinowski, b. zastępca red. naczelnego „Nie” J. Urbana i kilkakrotny poseł z ramienia SLD, 15 sierpnia 2004 r. wystąpił na łamach postkomunistycznego „Przeglądu” z tekstem „Przepraszam za przepraszam”, usprawiedliwiającym nazistowskich pacyfikatorów Powstania Warszawskiego. Pisał tam m.in.: „Proszę mnie nie przepraszać, skruszeni Niemcy (…) Nie przepraszajcie ,mnie za wasze czyny sprzed 60 lat, podczas powstania warszawskiego. Dzisiejsi Niemcy nie muszą mnie przepraszać za działania ówczesnej armii niemieckiej i jej sojuszników. Nawet za czyny, które dziś można nazwać zbrodniami. Armia wykonywała swoje obowiązki, chcąc jak najszybciej złamać opór powstańców i popierającej ich ludności. (Podkr.-JRN) Zbrodnie napawają wstrętem, wywołują sprzeciw, ale trudno wymagać od władz okupacyjnych, aby przywitały powstańców chlebem i solą i symbolicznymi kluczami do bram miasta”.(Podkr.-JRN). Usprawiedliwiającemu „wykonującą swe obowiązki” armię nazistowską Gadzinowskiemu wyraźnie nie przeszkadza, że w ramach tych obowiązków wymordowała 200 tysięcy mieszkańców Warszaw i metodycznie zniszczyła całą polską stolicę.

  – Dyrektor Muzeum Miejskiego we Wrocławiu dr Maciej Łagiewski znany jest ze skrajnego germanofilstwa i odpowiedniego uhonorowania przez Niemcy (odznaczony Federalnym Krzyżem Zasługi na Wstędze. W książce „Pełzająca germanizacja Wrocławia (Warszawa 2010,ss.121-130) omawiam szerzej jego germanofilskie „wyczyny”. Najhaniebniejszym z nich był panegiryczny i fałszujący historię 18-stronnicowy tekst o królu Prus Fryderyku II w katalogu wystawy królów pruskich we Wrocławiu,. Skupiając się głównie na opiewaniu zaborczego króla Prus Łagiewski ani słowem nie zająknął się na temat antypolskich działań Fryderyka II,: jego ogromnej roli w zainicjowaniu I rozbioru Polski, fałszowaniu polskich monet i zakrojonych na bardzo dużą skalę poczynań germanizatorskich wobec polskiej ludności Śląska.

  – Skrajny germanofil prof. Marek Zybura w wydanej w 2001 r. przez Wydawnictwo Dolnośląskie książce „Niemcy w Polsce” przewyższył nazistów w oczernianiu działań Polaków we wrześniu 1939 r. Podał w swej książce, że Polacy rzekomo zamordowali wówczas 5800 Niemców internowanych w Berezie Kartuskiej (!!!) Jego dane o rzekomych niemieckich ofiarach polskich działań były większe ilościowo nawet od danych podawanych w antypolskiej literaturze nazistowskiej w listopadzie 1939 r. Za swoje kłamstwa powinien być poddany dyscyplinarnej komisji naukowej i procesowi sądowemu. Nic takiego się jednak nie stało. (O kłamstwach Zybury por. szerzej wspomniana moja książka „Pełzająca… op.cit.,ss.216-223.).

– Dziwny „Europejczyk” prof. Jan Waszkiewicz (w latach 1999-2001 pierwszy marszałek województwa dolnośląskiego) w publikowanym w 1991 r .tekście (w „Sumienie- Literatura-Filozofia –Eseje”) skrajnie wybrzydzał się na polskie zwycięstwo w bitwie pod Grunwaldem, pisząc m.in.: „My Europą nigdy nie byliśmy (…) Ja patrzę na to (bitwę pod Grunwaldem – JRN ) jako na walkę Europy z tym, co Europą nie było. Europą był zakon NMP (czyli Krzyżacy- JRN)… w jego szeregach występowali Europejczycy – wśród nich zeuropeizowani Piastowie Śląscy (…) z drugiej strony występowało coś, co przypomina dzisiejsze RWPG”. Prof. Waszkiewicz w swym szkicu z werwą oskarżył oddziały polskie i litewskie, walczące pod Grunwaldem, że nie stosowały tam rycerskich metod walki, bo były to „chłopy z drągami”, którymi uderzali w Krzyżaków, przywykłych do zupełnie innych rycerskich metod.

  – Jeden z czołowych redaktorów TVN 24 nauczyciel historii (!) Jan Wróbel napiętnował we „Wprost„ z 4 maja 20013 króla Bolesława Chrobrego jako awanturnika, bo wciąż walczył z cesarstwem niemieckim , i jak wiadomo wciąż zwyciężał. Wróbel uznał za słuszne twierdzenia niemieckiego kronikarza Thietmara o „pysze” Bolesława Chrobrego, uzasadniając je słowami: „Bolesław bez potrzeby wdał się w nie kończące się wojny z cesarzem niemieckim (…) sojusz Polski z cesarzem był warunkiem pomyślności państwa Piastów, czego Bolesław zdawał się nie rozumieć. Tymczasem polscy dziejopisowie, począwszy od Gala Anonima, sławią awanturnika”. Niedouczony nauczyciel Wróbel najwidoczniej nie wie, że Niemcom wcale nie chodziło o sojusz z Polską Chrobrego, tylko o jej lenne zhołdowanie na wzór Czech, i dlatego wszczynali wojny z Polską .

Reżyserzy na bakier z polskością

– Reżyser Kazimierz Kutz w wydanym w  2004 r. książkowym wywiadzie (razem z prof. J. Staniszkis) „to nie to… nie tak miało być”. kilkakrotnie porównywał Polskę do „wywłoki wiejskiej” (Warszawa 2004,ss. 9, 11, 13, 14). Na str. 21 sugerował, że dorobek całego polskiego XIX-wiecznego życia umysłowego „nadaje się do kosza”.

A więc do kosza – według Kutza- należałoby wrzucić twórczość Mickiewicza, Słowackiego, Norwida, Chopina, Sienkiewicza, Prusa, Wyspiańskiego, Żeromskiego etc. Tenże Kazimierz Kutz stwierdził, że: „może być konieczny jakiś zarząd komisaryczny nad Polską, taki swoisty treuhanderyzm (…) nie ma wyboru. Europa dostaje niejako upoważnienie, by – jeśli zaczniemy zagrażać jej globalnym interesom – zrobiła z nami porządek. (Oba podkr.- JRN). (Cyt. za: to nie to…op.cit.,ss.158,162-163).
Tak pisać mógł tylko zajadły wróg Polski, a ten człowiek był dwukrotnie senatorem RP, zanim fatalnie przegrał w eurowyborach 2014 roku. Dodajmy, że Kutz w wywiadzie dla „Magazynu Gazety Wyborczej” w 1993 roku stwierdził: ”Polska była biednym, głupim krajem zidiociałym na skutek swoich nieszczęść”. (Cyt. za M. A. Wasilewski: Katzenjammer, „Ład”,22 sierpnia 1993 ). I taki anty-Polak dostał w 2010 r,. tytuł honorowego obywatela Katowic ! Prawdziwy masochizm narodowy!

– Reżyser Agnieszka Holland z „czerwonych dynastii” niejednokrotnie z furią atakowała urojony przez nią „polski antysemityzm” i wychwalała polakożercę Grossa. Wielokrotnie mnożyła negatywne opinie na temat polski i Polaków. Już w wywiadzie dla “Tygodnika Kulturalnego” z 23 lipca 1989 r. oskarżając Polaków o „specyficznie polską ucieczkę przed odpowiedzialnością” oceniła: „można powiedzieć, że Polska nie jest Europą”.

  – Reżyser Janusz J. Kijowski z „czerwonych dynastii” wielokrotnie oczerniał Polskę i Polaków. W artykule na łamach „Życia” z 30 maja 1994 r. pisał m.in.: „Wczorajsze szumowiny (…) są znów na wierzchu. Polska dla Polaków! – krzyczą. Prawdziwy Polak to katolik ! Prawdziwa Polka to matka ośmiu poczętych bękartów! Precz z obcym kapitałem!. Pij tylko polskie mleko od naszej słowiańskiej krowy!”. Parokrotnie piętnował polskie zwycięstwo pod Grunwaldem, przedstawiając je jako triumf „azjatyckiej dziczy” nad kwiatem europejskiego rycerstwa.

– Skandalizujący reżyser Andrzej Żuławski wielokrotnie zohydzał Polskę i Polaków. W wywiadzie dla czasopisma ‘Gala „ stwierdził m.in.: „Polskie opinie uważam za zaściankowe, prześmiardłe , absurdalne”. (Cyt. za „Przegląd” z 29 lutego 2004). W2000 roku Żuławski wydał książkę „Zaułek pokory”, która była dość szczególnym wyrazem bezmyślności i nieuctwa uogólnień na temat Polaków. Autor zaprezentował w niej megalomańskie, pogardliwe sądy o polskiej historii w stylu Europejczyka, pouczającego głupich i dzikich Zulusów. M.in. „poczęstował” czytelników niebywałym odkryciem historycznym głoszącym, że to wojska tatarskie „przeważyły” bitwę pod Grunwaldem.

– Dyrektor dofinansowywanego z pieniędzy Ministerstwa Kultury Narodowego Teatru Starego w Krakowie reżyser Jan Klata, znany jest z wyszydzania polskości i katolicyzmu („Trylogia”, „Nie-Boska komedia”) oraz promocji wulgarności („Do Damaszku”).Jego wystawienie “Trylogii” wytrawny recenzent Paweł Głowacki z “Dziennika Polskiego„ nazwał „pierdnięciem sztubaka”. Odpowiadając na pytanie „Jakim jesteśmy narodem” Klata stwierdził: “Dobrze jest się od czasu popytać o to wieszczów, nawet jeśli są to tacy zborsuczeni, kieszonkowi bastardowie- wieszczowie jak Sienkiewicz(…) „.(Cyt. za tekstem M. Miszalskiego w “Najwyższym Czasie” z 21 marca 2009).


Celebryci przeciw polskości

– Aktor Daniel Olbrychski w  tekście na łamach „Gazety Wyborczej” z kwietnia 2006 r. jak prawdziwy jurgieltnik usprawiedliwiał rozbiory Polski, mówiąc: „W XVIII w. Europa odetchnęła z ulgą. Trzy kraje normalne i przewidywalne, jak na owe czasy, dokonały zaboru czwartego kraju. Kraju głupiego i swarliwego”. Tak więc według Olbrychskiego „głupia” była Polska, Polska pierwszego Ministerstwa Edukacji w Europie i pierwszej europejskiej konstytucji. A „normalne” według Olbrychskiego były despotyczne Prusy i barbarzyńska Rosja. Dodajmy, że tenże Olbrychski podczas pobytu w Moskwie przyrównał polski IPN do KGB.

- Znana feministka Kinga Dunin, dziś „wsławiona” głównie oskarżeniami o molestowanie i zgwałcenie dużo młodszego od niej lewicowego pisarza Karpowicza. W 48. numerze „Ex Libris” (dodatku do „Życia Warszawy” z 1994 r.) wystąpiła ona za odrzuceniem całej literatury polskiej jako bezużytecznego balastu. Napisała expressis verbis: „Przestańmy uważać, że literatura polska musi istnieć. Nie musi. Nawet, jeśli zniknie, i tak będzie w Polsce istniała jakaś literatura. Każdy będzie mógł coś wybrać z ogromnej światowej oferty”. (Podkr.- JRN).

– Feministka Bożena Umińska w dofinansowywanej z grosza publicznego „Res Publice Nowej” z 2000 roku imputowała Żeromskiemu antysemityzm w związku z jego książką „Przedwiośnie”. Pisała tak w haniebnym tekście zatytułowanym: „Czy Stefan Żeromski sypałby gaz cyklon B w obozie?”

 - Aktor Jerzy Stuhr - zajadły krytyk polskości. Już w wywiadzie dla “Tygodnika Solidarność” z 14 maja 1993 r. powiedział: “Zgadzam się z Gombrowiczowskim obrazem naszego społeczeństwa, w którym panoszy się polactwo, kościółek i nasz prowincjonalizm. Przed tym się bronię“. W wywiadzie dla “Newsweek”-a z 10 listopada 2011 powiedział: „Antysemityzm, płytki katolicyzm…i histeryczny patriotyzm. Z tego składa się polskość obśmiewana przez mnie w „Obywatelu”. Jego syn Maciej Stuhr „wyróżnił się” m.in. rolą w polakożerczym filmie „Pokłosie”. Sam Maciej Stuhr znany jest ze skrajnych antypolskich uogólnień. M.in. totalnie wygłupił się, mówiąc; „My Polacy nie mówimy o sobie źle (…) Przywiązywaliśmy dzieci pod Cedynią jako tarcze i to jest super”. Skrajnemu niedouczkowi z historii M. Stuhrowi pomyliła się bitwa pod Cedynią z obrona Głogowa, gdzie przywiązywano do machin oblężniczych polskie dzieci i robili to Niemcy.

– Krytyk filmowy Tomasz Raczek rozpoczął karierę w dobie jaruzelszczyzny, wyróżniając się tekstami dogodnymi dla ówczesnej władzy. We „Wprost” z 18 maja 1997 dał upust swemu poczuciu masochizmu narodowego, pisząc: „Nie umiemy przyjąć do wiadomości, że jesteśmy prowincjonalnym krajem o niewielkim znaczeniu,, bardziej folklorem Europy niż jej siłą i dumą”.

– Satyryk i aktor Stanisław Tym, członek Komitetu Poparcia B. Komorowskiego, „wyróżnił się już w 8 marca 1992 tekstem pt. „Śmieszna polska nędza”, w którym pisał m.in.: ”Polska ksenofobia, prowincjonalizm, nasz mentalny lamus i zaścianek – to mamy na co dzień i od święta, i to SA nasze główne artykuły eksportowe”.

– Aktor filmowy i teatralny Krzysztof Majchrzak z pogardą mówił o sprawach polskich, stwierdzając; „(…) to nie jest już polskie czy srolskie, tylko – jak powiedziałem- człowiecze” - Por. K. Majchrzak : Nie polskie, nie srolskie, tylko człowiecze”- w wywiadzie dla dodatku do „Gazety Wyborczej” – „Duży Format” z 3 listopada 2003 r.

– Zygmunt Miłoszewski, grafomański pisarzyna antypolski i antykatolicki, laureat paszportu „Polityki” w 2014 r. „Zabłysnął” w “Newsweek”-u z 29 października 2006 r. paszkwilanckim tekstem „Wściekłość polska”. Pisał w nim m.in.: “Mam takie chwile, kiedy tak mocno nienawidzę skrzywionej w grymasie wściekłości gęby tego kraju, że całe dnie przeglądam w Internecie strony obcych ambasad, zastanawiając się , gdzie złożyć wniosek o kartę stałego pobytu (…) I nie chodzi tylko o antysemityzm –chodzi o agresję wobec wszelkiej inności, której Polak nie akceptuje. Narodowej, obyczajowej, wyznaniowej, seksualnej (…) Nieszczęsnego Grossa najchętniej spalono by na stosie za naruszenie tabu (…) Kim ja jestem? Polak mały, mały, zawistny i podły. Jaki znak mój? Krwawe gały”.

– Lewacki publicysta Przemysław Wielgosz, obecnie redaktor naczelny polskiego wydania miesięcznika „Le Monde Diploatique”. Autor jednego z najskrajniejszych antypolskich artykułów z całego okresu od 1989 r.- tekstu o rabacji Jakuba Szeli w „Przekroju” z 2012 r. Pisał w nim o krwiożerczej rabacji Szeli, że była najpiękniejszym, najczystszym zrywem wolnościowym spośród wszystkich polskich zrywów , a sam Szela powinien być dziś wzorem w walce przeciw kapitalizmowi. Nawet red. Krzysztofowi Vardze w „Gazety Wyborczej” dywagacje Wielgosza wydały się prawdziwie skrajne. (Por. K. Varga: Szela był cool, „Gazeta Wyborcza” z 17 maja 2012 ).

– Satyryk i pieśniarz Maciej Zembaty w wywiadzie dla postkomunistycznej „Trybuny” z 10-11 sierpnia 2002 r. zapewniał: „Jedyną szansą dla Polski jest wejście do Unii Europejskiej (…) Polską powinien rządzić ktoś inny, kto się lepiej zna i nawet kradnie lepiej niż my, nie tak ostentacyjnie. Tu potrzebny jest gubernator (oba podkr. –JRN), bo my się nadajemy wyłącznie do walki o imponderabilia, a teraz akurat nie ma co walczyć o imponderabilia, bo one są w dzisiejszym świecie tandetne”.

– Totalne wręcz odrzucenie Polski i polskości znajdujemy w tekście Włochatego „Polska” z młodego zespołu punk rockowego: „Polska Polska, co to k…jest? Ukrzyżowana na mapie świata(…) Ja nie wybrałem tego kraju (…) Mam w d. patriotyczne deklaracje. Jakaś ojczyzna, jakiś hymn – polityczne sztuczki. A wciąż wystarczy jedna głupia bomba. By w jednej chwili zginął jeden głupi naród (…). (Cyt. za “Tygodnik Powszechny” z 28 czerwca 1998 r.).

  – Andrzej Czeczot, satyryczny rysownik o poglądach lewackich, współpracownik „Nie” Urbana./ W wywiadzie dla postkomunistycznego „Przeglądu” z 5 lutego 2006 r. stwierdził m.in.: „Każdy naród ma swoją głupotę (…) w Polsce panuje głupota wściekła, nienawistna (…)”.

– Anna Mucha, aktorka, znana ze skandalizowania. Akurat w Święto Niepodległości 11 listopada 2014 powiedziała, że „ma w nosie Boga, honor i ojczyznę”. Jako narzeczona Kuby Wojewódzkiego „zabłysnęła” szczególnie żarliwą propagandą antykoncepcji. W wywiadzie dla „Vivy” z 11 sierpnia 2005 r. nazwała Polskę „tym śmiesznym krajem”, bo nie przegłosowano w nim dotowania środków antykoncepcyjnych.“

Zwycięstwa młodych sportowców

W trakcie zakończonych w piątek młodzieżowych (U-21) mistrzostw Europy w piłce nożnej w finale w Krakowie Niemcy pokonali Hiszpanię 1:0.

Ale Polacy też mają powód do radości.

Polscy siatkarze do lat 21 zdobyli złoty medal mistrzostw świata!

W finale w Brnie pewnie pokonali reprezentację Kuby 3:0 (25:20, 25:10, 25:19). To trzeci triumf biało-czerwonych w tych rozgrywkach - poprzednio zwyciężyli w 1997 i 2003 roku.
W turnieju w Czechach wygrali osiem spotkań. W pierwszej fazie nie oddali nawet seta, pokonując po 3:0 Maroko, Czechy i Kanadę. W drugiej rundzie okazali się lepsi od Chin 3:2, Kuby 3:0 i Iranu 3:2. W półfinale pokonali z kolei Brazylię 3:2.

Złoto wywalczyli: Jakub Kochanowski, Bartosz Kwolek, Łukasz Kozub, Radosław Gil, Szymon Jakubiszak, Jędrzej Gruszczyński, Jakub Ziobrowski, Damian Domagała, Tomasz Fornal, Norbert Huber, Mateusz Masłowski, Jarosław Mucha. W finale wystąpili wszyscy oprócz Gruszczyńskiego, Domagały i Muchy.

24.05.2017

Obchody dziesięciolecia Mojego Miasta

W sobotę 20 maja br. w ogrodzie Konsulatu RP w Monachium obchodzono uroczyście dziesięciolecie czasopisma polonijnego Moje Miasto.

Poniżej przemówienia wydawcy, Pana Grzegorza Spisli i redaktora naczelnego Pana Bogdana Żurka

oraz krótki fotoreportaż z tej uroczystości. 

22.05.2017

Zmarł śp. Andrzej Dalkowski

W nocy z 14 na 15 maja br. zmarł śp. Andrzej Dalkowski.
Poniżej przedstawiamy krótki biogram śp. Andrzeja Dalkowskiego, Człowieka bardzo związanego z Polonią i Monachium.

Msza św. pożegnalna odbyła się w kościele pw. św. Józefa w Monachium w niedzielę 21 maja, o godz. 12:00.

Andrzej Dalkowksi urodził 8 października 1927 r. w Toruniu. Był synem Romana i Marii. W Toruniu ukończył szkołę powszechną i gimnazjum handlowe.

Po wybuchu II wojny światowej, od 1943 r. zaangażował się w działalność konspiracyjną harcerstwa. Podczas okupacji stracił ojca w niemieckim obozie koncentracyjnym w Stutthofie. Był delegatem Rady Politycznej na Kraj.

Po wojnie był poszukiwany za działalność niepodległościową przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej MO oraz Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa w Toruniu.

Wiosną 1951 r. przekroczył granicę i dotarł do amerykańskiej części Berlina. W Essen zaangażował się w działalność Rady Politycznej Stronnictwa Narodowego. Od 1952 r. był aktywnym członkiem delegatury Stronnictwa Narodowego na RFN. Do 1952 r. mieszkał na terenie Düsseldorfu, aby ostatecznie przeprowadzić się do Monachium.

W międzyczasie w 1953 r. podjął służbę w polskich Kompaniach Wartowniczych i Technicznych przy Armii Amerykańskiej. W 1963 r. był sierżantem i szefem kancelarii Kompanii Wartowniczej Labour Service Signal (Kompania Wartownicza Sygnalizacyjna) w Monachium.

Kilka lat po powstaniu Zjednoczenia Polskich Uchodźców (ZPU) na terenie RFN włączył się aktywnie w działalność tej organizacji. W ZPU pełnił wiele różnych funkcji m.in. w 1954 r. był członkiem Ogniska w Mannheim, a w latach 1958-1960 był przewodniczącym komisji rewizyjnej w zarządzie III Okręgu, w latach 1965-1969 był zastępcą członka zarządu głównego oraz zastępcą delegata do Rady ZPU z III Okręgu. W latach 1969-1973 był zastępcą członka zarządu głównego. W latach 1973-1983 był drugim wiceprezesem zarządu głównego oraz przewodniczącym komisji młodzieżowej przy zarządzie głównym. W 1983 r. został ponownie wybrany delegatem do Rady Narodowej w Niemczech, zastępcą delegata do Centralnego Związku Cudzoziemskich Uchodźców / Międzynarodowa Organizacja Uchodźców (niem.: Zentralverband für Ausländischer Flüchtlinge in der BRD – dalej czytaj: ZAF). W latach 1983-1984 został wybrany wiceprezesem zarządu głównego ZPU oraz delegatem do ZAF i Oddziału Rady Narodowej.

W międzyczasie został 28 października 1981 r. przewodniczącym Rady Parafialnej przy Polskiej Misji Katolickiej w Monachium.

W 1990 r. po 37 latach pracy w Kompaniach Wartowniczych przeszedł na emeryturę. W dniu 14 września 1990 r. otrzymał honorowe członkostwo w 69 batalionie przy 236 i 534 Kompanii Sygnalizacyjnej Armii Amerykańskiej.

Zawsze aktywnie włączał się w życie kulturalne Polaków w Niemczech. Działał również w Polskiej Parafii i Diecezji Polskiej w Niemczech - Polskiej Misji Katolickiej w Monachium.

Współpracował z redakcją czasopisma „Polak”. Był głównym orędownikiem i przedstawicielem Muzeum w Rapperswilu na Niemcy Zachodnie.

W 1997 r. zaangażował się wspólnie z Konsulatem Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium w przeniesienie z cmentarza Wesfriedhof na cmentarz Perlacher Forst ciał zmarłych po wojnie żołnierzy z Brygady Świętokrzyskiej.

W 1999 r. przyczynił się do postawienia pomnika upamiętniającego pomordowanych w KZ Dachau na cmentarzu Leitenberg w Monachium.

Od lat troszczył się i opiekował polskimi miejscami pamięci w Niemczech, pełnił rolę nieformalnego kustosza tych, tak ważnych dla Polski i polskiej sprawy miejsc.

W 2003 r. założył fundację im. Romana i Marii Dalkowskich w Toruniu, której celem jest popularyzacja wiedzy o rodzinie walczącej o Polskość na Pomorzu w czasie II wojny światowej. Tablica pamiątkowa, która upamiętnia działalność jego rodziców i miejsce spotkań konspiracyjnych w czasie drugiej wojny światowej, została wmurowana w Toruniu przy ul. Łaziennej 30.

W 2009 r. jego Fundacja została wyróżniona przez Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego: Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano - Pomeraniensis.

Odszedł do domu Ojca 15 maja 2017 r.

Materiał przygotował Pan dr Robert Zadura, wicekonsul ds. współpracy z Polonią, na podstawie opracowań dr Łukasza Wolaka.

8.05.2017

STO LAT!!!

Polonijne czasopismo Moje Miasto Monachium obchodzi właśnie 10 rocznicę swego istnienia. Wszystkim jego twórcom składam serdeczne gratulacje i życzę następnych dziesiątek lat pełnych sukcesów.

- Jerzy Sonnewend
(wydawca i redaktor "Polonika Monachijskiego")

Tu można ściągnąć wydanie jubileuszowe:

http://mm-gazeta.de/index.php/przeglad-kategorii/36-rok-2017/114-wydanie-60

6.05.2017

Powracamy do
Święta Narodowego Trzeciego Maja
w Konsulacie Generalnym w Monachium,
tym razem w obiektywie Henryka Bilskiego

5.05.2017

Monachium – 4 maja 2017
Z okazji Święta Narodowego Trzeciego Maja Konsul Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium Andrzej Osiak wraz z Małżonką Agnieszką Kościelniak-Osiak wydali, w ogrodach Konsulatu Generalnego, przyjęcie.
Po okolicznościowych przemówieniach wystąpił zespół jazzowy w składzie: Wojciech Staroniewicz, Dominik Bukowski, Janusz Mackiewicz.
(Zdjęcia: Bogdan Żurek)

4.05.2017

3 MAJA 

3 maja w Monachium, w kościele św. Barbary przy Infanteriestrasse, odprawiona została Msza Święta, podczas której modlono się m.in. za Ojczyznę i rodaków przebywających na emigracji. W dniu tym przypada kościelne święto NMP Królowej Polski oraz Święto Narodowe Trzeciego Maja. Po mszy, w sali parafialnej, tradycyjnie śpiewano polskie pieśni patriotyczne. 
(Fotoreportaż red. Bogdana Żurka)

1.05.2017

Skandal podczas uroczystości w byłym KZ w Dachau

Redakcja „Polonika Monachijskiego“ z kilku niezależnych źródeł otrzymała informację, iż podczas uroczystości związanych z wyzwoleniem obozu koncentracyjnego w Dachau zwracano Polakom uwagę, iż polskich flag jest za dużo (sic!).

Pewien autor relacji (którego nazwisko pozostaje do wiadomości redakcji) napisał m.in. tak:

"(...) Obóz w Dachau, który istniał przez ponad 12 lat, był matką wszystkich obozów zagłady sponad 12 tyś. pozostałych. To w nim szkolili się i odczłowieczali najwięksi zbrodniarze nazistowscy, m.in. Rudolf Hess. Udało mi się zrobić kilka zdjęć z tej uroczystości. Zobaczcie sami jak było, a jak pokazały to niemieckie media. (Telewizja Bawarska jako jedyna filmowała uroczystości. Przemarsz aleją główną został sfilmowany kamerą, która musiała być umieszczona przy samej ziemi, po to aby nie uchwycić polskich flag. A do polskiej grupy trzymającej flagi podczas składania wieńców, dwa razy podchodziły osoby, przedstawiciele "władz obozowych" z upomnieniem i by zwrócić uwagę, że jest za dużo polskich flag oraz, że jest to oficjalnie zabronione. Mieliśmy ich aż tylko 13...)"

Wspomniane wyżej sprawozdanie telewizyjne można obejrzeć naklikając na poniższy link:

http://www.br.de/nachrichten/dachau-kz-gedenken-100.html

Zdjęcia z uroczystości:

https://www.dropbox.com/sh/ssx60q7c6u4prc0/AADvg1p2oe27YTZn43s6hCjGa?dl=0

Te uwagi "władz obozowych" napawają pewnym zdziwieniem, jeśli wziąć pod uwagę, iż w KZ Dachau co trzeci zamęczony był Polakiem a co drugi z więzionych tam Księży Polskich złożył ofiarę z życia. Świadczy o tym tablica pamiątkowa, jaka znajduje się na zewnętrznej ścianie kaplicy "Śmiertelnego Lęku Pana Jezusa" znajdującej się na terenie byłego KZ. Poniżej jej zdjęcie.

Umieścili ją tam 20 sierpnia 1972 r. Księża Polscy, byli więźniowie Dachau, wraz z biskupami Kazimierzem Majdańskim i Ignacym Jeżem.

Napis informujący o narodowości co trzeciego zamęczonego jest w języku polskim, angielskim, francuskim i niemieckim. Dziwi więc karygodne zachowanie "władz obozowych". Trudno sobie bowiem wyobrazić, żeby o tym nie wiedziały. A poza tym w wolnym kraju pamięć zamordowanych może chyba czcić taka liczba osób, jaka tego chce i może ze sobą nosić również tyle flag, ile chce. Jak dotąd nie ma chyba przepisów prawnych, które by w Niemczech a tym bardziej w "Freistaat Bayern" tego zabraniały.

Jerzy Sonnewend

1.05.2017

72. ROCZNICA WYZWOLENIA KZ DACHAU
(Fotoreportaż red. Bogdana Żurka)

W niedzielę 30 kwietnia odbyły się oficjalne uroczystości 72. rocznicy wyzwolenia, przez Amerykanów, niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau. Nasz kraj reprezentowali Konsul Generalny Andrzej Osiak i Konsul ds. Polonii Robert Zadura. W uroczystościach licznie uczestniczyła Polonia, w tym członkowie Polskiej Misji Katolickiej, harcerze, uczniowie i nauczyciele Polskiej Szkoły. Warszawski IPN reprezentowała dr. Anna Jagodzińska. 

Po ekumenicznej mszy św., hołd ofiarom obozu oddano najpierw przy krematorium, by po przejściu na plac apelowy i oficjalnych przemówieniach, złożyć wieńce pod Międzynarodowym Pomnikiem Ofiar.

30.04.2017

72. ROCZNICA WYZWOLENIA KZ DACHAU

W sobotę 29 kwietnia 2017 w pomieszczeniach wystawienniczych Konsulatu Generalnego w Monachium , przy Prinzregentenstr. 7, odbył się wieczór poświęcony 72. rocznicy wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau, na który złożyły się:

- prelekcja dr Roberta Zadury poświęcona niemieckiemu obozowi koncentracyjnemu w Dachau

- wykład dr Anny Jagodzińskiej z IPN dotyczący duchowego i artystycznego aspektu życia więźniów Dachau.

(Foto: B. Żurek)

15.04.2017, godz. 23

Alleluja!
Jezus żyje!

Z okazji nadchodzących
Świąt Zmartwychwstania Pańskiego
najserdeczniejsze życzenia:
Wszystkiego dobrego, dużo zdrowia i szczęścia.
Niech Pan Zmartwychwstały
w dobroci swej będzie wytrwały
i oprócz świątecznej radości
daje ją także naszym Czytelniczkom i Czytelnikom, w szarej codzienności.

Redakcja

14.04.2017

Karfreitagsprozession

Dziś w Wielki Piątek 14 kwietnia 2017 roku o godz. 10 pod kościołem św.Michała (St. Michael Jesuitenkirche) Neuhauserstr. 6 rozpoczęła się Droga Krzyżowa Narodów prowadzona przez Bischofsvikar Rupert Graf zu Stolberg. Modlitwy i śpiew przy poszczególnych Stacjach prowadzone są przez Misje Obcojezyczne. Stację VIII prowadzi Polska Parafia Katolicka w Monachium.

13.04.2017

Dziś Wielki Czwartek.

Rozpoczyna się Święte Triduum Paschalne

Czas Triduum Paschalnego to czas wspominania Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. 

Jednocześnie apelujemy o ostrożność i wzięcie pod uwagę tej informacji:

http://wpolityce.pl/swiat/335547-gadowski-zaczela-sie-wiosna-terroru-panstwo-islamskie-zapowiedzialo-ataki-bombowe-w-swieta-wielkiej-nocy-wideo

10.04.2017

Dziś siódma rocznica i wszyscy, nawet tu w Monachium stacja radiowa „B5 aktuell” ustami korespondenta Jarczyka, przypominają o katastrofie smoleńskiej. Henryk Jarczyk niepoprawnie używa jednostronnej kłamliwej narracji PO nazywając bezczelnie wszelakie inne poglądy „propagandą Kaczyńskiego”. 

A może warto byłoby zachować się rzetelniej i zamiast szermować obraźliwymi epitetami zainteresować się i obiektywnie przedstawić niemieckojęzycznemu słuchaczowi radia również fakty przypominane przez tych, nazywanych „zwolennikami teorii spiskowych”.

Przypomnieć na przykład serię tajemniczych zgonów osób związanych z katastrofą z 10/04/2010:

1) Stefan Zielonka - szyfrant Służby Wywiadu Wojskowego (wcześniej Wojskowych Służb Informacyjnych), posiadający dostępy do najtajniejszych informacji wywiadu wojskowego. Zajmował się nadawaniem i odbieraniem tajnych komunikatów. Znał klucze, hasła, systemy tajnej komunikacji, również tej wewnątrz NATO. Ponadto dobrze orientował się w siatce polskich służb wywiadowczych za granicą. Oficjalnie zaginął 12 kwietnia 2009 r. Co ciekawe, przez pierwsze dwa tygodnie od momentu zaginięcia jest poszukiwany jak zwykły obywatel, a nie jako osoba mająca wiedzę o największych tajemnicach państwa. 27 kwietnia 2010 roku, dwóch mężczyzn podczas spaceru brzegiem Wisły odnajduje ludzkie ciało w stanie totalnego rozkładu. Obok ciała odnajdują także zwisający z drzewa sznur oraz kilka dokumentów, w tym potwierdzenie przelewu bankowego, na nazwisko Stefana Zielonki. Głowa miała się znajdować na wypalonej trawie, chociaż sama nie była spalona i nie nosiła śladów ognia. Przeprowadzone badania DNA dokonane z fragmentów kośćca wykazały, że to jest szyfrant Zielonka. Badania zęba wykluczyły to. Ostatecznie prokuratura wojskowa uznała, iż ciało znalezione nad brzegiem Wisły to martwy Stefan Zielonka.

2) Grzegorz Michniewicz - dyrektor generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, członek rady nadzorczej PKN Orlen, posiadacz certyfikatu dostępu do najściślej strzeżonych tajemnic państwowych. Powiesił się w swoim domu w nocy z 22 na 23 grudnia 2009 roku. Ostatnią osobą z którą kontaktował się przed śmiercią był... Tomasz Arabski, ówczesny szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Co ciekawe - jego ciało znaleziono 23 grudnia 2009 roku, a więc w dniu, w którym do Polski wrócił remontowany w Rosji TU–154, który kilka miesięcy później rozbił się pod Smoleńskiem.

3) dr Eugeniusz Wróbel - jako pierwszy wydał opinię, że zniszczenia Tu-154M nie mogły powstać w wyniku zderzenia z ziemią. Został zamordowany 15 października 2010 roku. Jego ciało zostało poćwiartowane i wrzucone do jeziora. Według oficjalnej wersji miał tego dokonać jego syn, który podczas pierwszego przesłuchania przyznał się do zarzucanych mu czynów, ale później swoje zeznania odwołał. Prokuratura umorzyła postępowanie, bowiem stwierdzono że syn Wróbla jest niepoczytalny i umieszczono go na czas nieokreślony w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym.

4) gen. Konstantin Moriew - naczelnik FSB w obwodzie twerskim. Pod koniec sierpnia 2011 roku zginął śmiercią samobójczą (strzał w głowę ze służbowego pistoletu).

Gen. Moriew jako pierwszy przesłuchiwał kontrolerów lotu znajdujących się na wieży smoleńskiego lotniska 10 kwietnia 2010 r. (strona rosyjska w lipcu 2010 r., za zezwoleniem strony polskiej, anulowała treść tego przesłuchania, przesyłając zmienione stenogramy).

5) Dariusz Szpineta - niezależny ekspert lotniczy, instruktor, pilot oraz prezes spółki lotniczej Ad Astra S.A. Z pozycji eksperta lotniczego kwestionował on rządowe ustalenia na temat katastrofy smoleńskiej (wskazywał jednoznacznie, że lot Tu-154M z 10/04/2010 był lotem wojskowym, a nie cywilnym). Na początku grudnia 2011 roku powiesił się w hotelowej łazience w egzotycznej miejscowości turystycznej na wschodnim krańcu Indii, pomiędzy Himalajami a Birmą. 

6) gen. Sławomir Petelicki - bezkompromisowy krytyk działań rządu Tuska w sprawie katastrofy smoleńskiej. Petelicki ujawnił treść sms wysłanego do członków PO tuż po katastrofie, którego autorami mieli być najważniejsze osoby w tej partii: "Katastrofę spowodowali piloci, którzy zeszli we mgle poniżej 100 m. Do ustalenia pozostaje, kto ich do tego skłonił". Według generała SMS musiał wyjść z kręgu: Donald Tusk, Tomasz Arabski, Paweł Graś. 16 czerwca 2012, tuż przed meczem EURO2012 Polska-Czechy, którym żyła wówczas cała Polska, gen. Petelicki we własnym garażu popełnia samóbojstwo strzelając sobie w głowę.

7) chor. Remigiusz Muś - technik pokładowy z Jaka-40 (wylądował w Smoleńsku na godzinę przed planowanym lądowaniem rządowego Tu-154M). Chor. Muś zeznał, że słyszał trzy wybuchy tuż przed rozbiciem polskiego tupolewa. Ponadto słyszał jak wieża kontroli lotów nakazuje zejść pilotom Tu-154M do wysokości 50 metrów (a nie 100, jak jest w oficjalnych stenogramach MAK-u). Pod koniec października 2012 roku powiesił się w piwnicy swojego bloku.

6.04.2017

Wreszcie!

Zawarcie małżeństwa przez osoby nieletnie będzie w Niemczech karalne. W Berlinie przyjęto wczoraj, w środę (5.04.2017) projekt odpowiedniej ustawy.

Zgodnie z ustawą wchodzenie w związek małżeński będzie w Niemczech możliwe dopiero po osiągnięciu pełnoletności. Tym samym wiek zdolności do zawarcia małżeństwa zostaje podwyższony do 18 lat.

Dotychczas małżeństwo było dopuszczalne, jeżeli jeden z partnerów miał co najmniej 16 lat i na zawarcie związku przystał sąd rodzinny.

Według nowych przepisów istniejące małżeństwa automatycznie mają zostać uznane za nieważne, jeżeli jeden z partnerów nie ukończył jeszcze 16. roku życia.

O ile jedno z małżonków skończyło 16 lub 17 lat unieważnienie małżeństwa ma nastąpić na drodze sądowej.

Zgodnie z projektem ustawy można od tego odstąpić tylko w wyjątkowych wypadkach lub wówczas, gdy nieletni mąż lub żona osiągnęli w międzyczasie pełnoletność i potwierdzili wolę pozostania w związku.

Projekt ustawy jest reakcją rządu w Berlinie na rosnącą liczbę przybywających do Niemiec zamężnych nieletnich uchodźców. Według ministerstwa spraw wewnętrznych w Niemczech zarejestrowanych jest  1475 osób niepełnoletnich, będących w związkach małżeńskich. Większość z nich to dziewczęta. 361 nie ukończyło jeszcze 14. roku życia.

664 zamężne dziewczęta lub żonaci nieletni chłopcy to uchodźcy z Syrii, wiele osób pochodzi z Afganistanu i Iraku, dalszymi krajami pochodzenia są Bułgaria, Rumunia i Grecja, przy czym w Grecji chodzi przede wszystkim o tamtejszą mniejszość turecką.

Projekt ustawy przewiduje też, że udzielenie ślubu osobom poniżej 18. roku życia będzie uważane za wykroczenie i może pociągać za sobą karę grzywny do 5 tys. euro. Nowa ustawa ma wejść w życie jeszcze przed letnią przerwą parlamentarną.

                                    *     *     *

Bundeswehra wprowadziła czwarty gatunek wojska: dowództwo przestrzeni cybernetycznej
i informacyjnej CIR.

W skład cyberdowództwa w Bonn, z gen. Ludwigiem Leinhosem na czele, wchodzić będzie najpierw 260 żołnierzy.

Do roku 2021 sukcesywnie siła dowództwa zostanie rozszerzona do 13 500 żołnierzy i 1500 pracowników cywilnych. Jednym z głównych zadań dowództwa będzie nadzór nad techniką informatyczną Bundeswehry, która należy do największych sieci komputerowych w Niemczech.

Aby być atrakcyjnym pracodawcą dla specjalistów, którzy mają świetne możliwości znalezienia pracy w prywatnej gospodarce, Bundeswehra rezygnuje z wymogów, jakie normalnie stawia się żołnierzom. Niewykluczone, że szanse na pracę w wojsku będą miały osoby nawet bez ukończonych studiów czy nie odznaczające się wielką tężyzną fizyczną.

4.04.2017

Ujęcie sprawców
podwójnego morderstwa w Königsdorf

W nocy z 22 na 23 lutego br. w Königsdorf (ok. 30 km od Monachium, w kierunku na Garmisch Partenkirchen) doszło do tragedii.

Trzy dni później policja znalazła ciała dwóch osób. Była to 76-letnia kobieta z Eschborn i 81-letni mężczyzna z Hagen. Oboje zostali zamordowani.

Sprawcy wdarli się do domu, w którym miała znajdować się tylko właścicielka 76-letnia Luise S., która po tym napadzie z bardzo poważnymi obrażeniami musiano przewieźć do szpitala. Napastnicy zadawali ciosy tępym narzędziem.

Trop prowadził śledczych do Polski. 

Jedną z nich jest siostra poszukiwanego mężczyzny, która pracowała wcześniej w domu Luise S. jako opiekunka i pomoc domowa. Została zatrzymana w niemieckiej miejscowości Prenzlau. 

W ręce policji trafił też drugi podejrzany, 33-letni Jakub G., od jakiegoś czasu mieszkający na terenie Bawarii, w pobliżu miejsca zbrodni. W noc przestępstwa nagrały go kamery stacji benzynowej przy autostradzie w pobliżu Monachium. Policja wiedziała tylko, że mężczyzna jest znajomym głównego sprawcy. Zatrzymano go w Polsce, w Rzeszowie (Podkarpacie). Podczas przeszukania jego mieszkania znaleziono dowody świadczące o tym, że może mieć również związek z morderstwem.

Kolejnym podejrzanym i zatrzymanym został 23-letni Michał N., syn zatrzymanej wcześniej przez niemiecką policję opiekunki. 

Poszukiwania głównego podejrzanego, Roberta P. (jego DNA zostało znalezione na miejscu zbrodni), brata pracującej u Luise S. opiekunki, trwały kilka tygodni a za wskazówki, które mogłyby pomóc zatrzymać podejrzanego, przygotowano nagrodę w wysokości 10 tysięcy euro.

Ten jednak skutecznie się ukrywał, zmieniając wygląd. Wiedząc, że jego zdjęcie opublikowały prawie wszystkie media w Polsce i Niemczech zapuścił więc włosy i zarost, zaczął nosić okulary. Zmieniał też miejsce pobytu.

Ostatnio ukrywał się na jednej ze szczecińskich „sypialni” – osiedlu Bukowym. Wybrał lokal w bezpośredniej bliskości lasu, by w razie czego móc szybko zbiec. Wychodził na zewnątrz tylko po zmroku a jako środka komunikacji używał roweru.

Pracujący nad sprawą policjanci podejrzewali, że mężczyzna ma broń.  Dlatego zatrzymanie musiało zostać zaplanowane w taki sposób, by było bezpieczne nie tylko dla policjantów zaangażowanych w działania, ale przede wszystkim dla potencjalnych osób postronnych oraz ewentualnych osób towarzyszących poszukiwanemu.

Szczegółowo zaplanowano zatrzymanie, które okazało się sukcesem. Potem okazało się, że spodziewając się zatrzymania sprawca chciał się bronić. Zaopatrzył się więc w paralizator elektryczny oraz zapas baterii do niego. Obecnie mężczyzna czeka w areszcie śledczym na przekazanie go stronie niemieckiej.

O zatrzymaniu powiadomiono  wczoraj.

(js)

1.04.2017

Test krwi, dzięki któremu można wykryć nowotwór

Na łamach "Genome Biology" opublikowano badania naukowców z Kalifornii, którzy opracowali test krwi, dzięki któremu można wykryć nowotwór. Test dodatkowo wskazuje miejsce w organizmie, w którym się on znajduje!

"CancerLocator", bo tak nazwano ten test, wykrywa w próbce krwi cząsteczki DNA nowotworu, zanim jeszcze pojawią się jego symptomy. Zespół naukowców odkrył również, że komórki rakowe rozwijające się w różnych częściach ciała mają swój szczególny, odrębny charakter, którego określenie jest możliwe w trakcie testu. 

Test a właściwie metoda ta jest dopiero w początkowym stadium i należy wykonać jeszcze wiele badań, zanim zacznie się go stosować powszechnie. 

Bezinwazyjne diagnozowanie raka jest ważne, ponieważ pozwala na wczesne jego wykrycie, a im szybciej rak jest wykryty, tym większe szanse na jego pokonanie.

                                *       *       *

Kontrola na granicy

Bundesrat zatwierdził ustawę zezwalającą policji federalnej na automatyczny zapis wszystkich numerów rejestracyjnych samochodów przekraczających granicę RFN.

Służyć ma to m.in. zwalczaniu przestępczości transgranicznej.

Policja w kilku krajach związkowych RFN korzysta już z takich zainstalowanych na stałe lub mobilnych urządzeń. Jednak w myśl wyroku Federalnego Trybunału Konstytucyjnego z roku 2008, numery rejestracyjne samochodów mogą być odczytywane tylko pod określonymi warunkami. Musi być więc konkretny powód, jak np. zagrożenie publicznego bezpieczeństwa czy pościg za przestępcami.

Ustawa dopuszcza także rejestrację połączeń telefonicznych z centrami dowodzenia policji federalnej.

W myśl przyjętej ustawy, sami funkcjonariusze policji mają być lepiej chronieni. Zostaną wyposażeni w miniaturowe kamery, przymocowane do mundurów, które mają zarówno odstraszać sprawców, jak i rejestrować ewentualny materiał dowodowy.

                                *       *       *

Raport o ubóstwie

Niemieckie Ministerstwo Pracy zaprezentowało raport o ubóstwie. Według jego autorów rosnąca przepaść między bogatymi a biednymi jest tak duża, że aż niebezpieczna.

Tylko 10 procent najbogatszych Niemców jest w posiadaniu ponad połowy majątku całego społeczeństwa!

Dwie trzecie majątku bogatych pochodzi ze spadków.

Dochody 40 procent Niemców były w 2015 roku realnie niższe niż w połowie lat 90-tych, czyli w czasach, gdy w Niemczech płacono markami...

Obywatele „mniej uprzywilejowani” czują, że ich wysiłek nie jest należycie doceniany, co prowadzi do niezadowolenia całych grup społecznych.

Raport o ubóstwie został przedstawiony przez resort pracy po raz piąty. Jego pierwsza wersja, konsultowana jesienią ubiegłego roku, wywołała burzliwą dyskusję. Raport podkreślał, że osoby bardziej majętne mają większy wpływ na decyzje polityczne niż mniej zarabiający. Te zapisy jednakże zostały w reakcji na protesty SPD i Zielonych wykreślone...

Jak informuje magazyn telewizyjny ARD ”Monitor” przepaść między osobami zamożnymi i biednymi w Niemczech jest większa, niż podawały dotychczasowe statystyki.

Jak podaje w swoich statystykach firma doradcza New World Wealth, w 2016 r, ok. 4 tys. niemieckich milionerów zdecydowało się wyemigrować.

Rok wcześniej na taki krok zdecydowało się zaledwie 1 tys. osób. W poprzednich latach liczba ta nigdy nie była większa. 

Niemcy posiadają trzecią co do wielkości liczbę milionerów na całym świecie, zaraz po Stanach Zjednoczonych i Japonii.

Liczba obywateli niemieckich, których majątek przekroczył 820 tys. dol., wzrosła o 5 procent w 2016 r.

Według New World Wealth liczba milionerów wzrosła o około 50 procent od 2009 roku.

Jednocześnie, jak pokazują najnowsze dane z raportu rządu niemieckiego, co piąty Niemiec żyje w ubóstwie, a około czterech milionów obywateli posiada ogromne długi.

31.03.2017

Prof. dr hab. inż. Piotr Małoszewski,

wybitny uczony, działacz katolicki i polonijny, zwierzchnik zakonu bożogrobców

spoczął dziś w Alei Zasłużonych

krakowskiego cmentarza Rakowickiego.

http://krakow.gosc.pl/doc/3784649.Zegnali-czlowieka-wiary-i-czynu

http://krakow.gosc.pl/doc/3783932.Pozegnanie-zwierzchnika-polskich-bozogrobcow

http://www.prezydent.pl/kancelaria/aktywnosc-ministrow/art,651,pogrzeb-profesora-piotra-maloszewskiego.html

30.03.2017

Imigrancki biznes

Federalna Izba Obrachunkowa skrytykowała kursy językowe oferowane dla imigrantów przez Agencje Pracy.

Wg rozgłośni telewizyjnej NDR (Norddeutscher Rundfunk), która donosiła o tym we wtorek (28.03.2017), stwierdzono przy audycie także brak dostatecznej kontroli postępów uczniów w nauce i wskazano na niewłaściwe materiały do nauczania języka.

Niska jakość oferowanych kursów języka niemieckiego przez zewnętrznych usługodawców była przyczyną systematycznego spadku liczby ich uczestników – stwierdzili audytorzy Izby.

Federalna Agencja Pracy (BA) przyznała, że zarzuty są częściowo słuszne. Podkreślano też, że działano pod wpływem presji, stosując „środki doraźne”.

Rzeczniczka BA wskazała na szczególną sytuację w 2015 roku, którą określiła jako „wyjątkowo nieprzejrzystą”. Wtedy do Niemiec napłynęła ogromna fala uchodźców – ponad 10 tys. dziennie. Dlatego ważne było zorganizowanie dla nich doraźnej pomocy, także w nauce języka oraz zniesienie biurokratycznych przeszkód.

Wg doniesień niemieckich mediów Federalna Agencja Pracy przeznaczyła na nauczanie języka niemieckiego dla uchodźców na 14 tys. kursów 400 mln euro w okresie od jesieni 2015 do początku lata 2016. W kursach udział wzięło 194 tys. imigrantów. Każdy kurs przewidywał 200 godzin lekcyjnych. 

BA nie stawiała usługodawcom wysokich wymagań dotyczących jakości nauczania. Dlatego zgłosili się też tacy  oferenci kursów, którzy nigdy nie zajmowali się nauczaniem języka, ale wietrzyli w tym dobry interes.

Portal tageschau.de informuje też, że pierwotnie na kursy językowe miano przeznaczyć ok. 100 mln euro. Ostatecznie skończyło się na wydatkach rzędu 400 mln.

Ilu uczestników kursów językowych rzeczywiście czegoś się nauczyło, nie wiadomo. Nie ma nawet solidnej statystycznej analizy przeprowadzonych kursów, gdyż ich organizatorzy nie mieli obowiązku prowadzenia nawet list obecności.

*    *     *

Spory o podwójne obywatelstwo

Niemieccy chadecy chcą dyskutować w kampanii wyborczej o prawie do podwójnego obywatelstwa. Kontrowersje budzi posiadanie dwóch paszportów przez miliony niemieckich Turków, z których część popiera reżim w Ankarze.

Czy utożsamianie się z dwoma narodami może utrudniać integrację?

Czy posiadanie dwóch paszportów przez osobę podejrzewaną o przestępstwa utrudnia władzom jej ściganie?

Czy może to być problemem w zwalczaniu terroryzmu?

Tego typu pytania nurtują niemiecką opinię publiczną zwłaszcza w obliczu ostrego sporu z Turcją po obraźliwych wypowiedziach prezydenta Erdogana pod adresem niemieckich polityków i odwołaniu przez niemieckie władze wieców wspierających Erdogana.

Niemieckie przepisy regulujące sprawę podwójnego obywatelstwa należą do raczej restrykcyjnych. Zgodnie z zasadą „unikania wielopaństwowości” niemiecki obywatel musi zrzec się niemieckiego obywatelstwa, jeśli przyjmuje inne. Wyjątki obejmują obywateli krajów UE (w tym Polskę) i Szwajcarii oraz dzieci i wnuki imigrantów. Polacy, przyjmujący niemieckie obywatelstwo, mogą więc bez problemu zatrzymać polski paszport.

W Niemczech mieszka teraz 4,3 mln osób posiadających dwa lub więcej obywatelstw. Co piąty Niemiec pochodzenia tureckiego ma dwa paszporty – niemiecki i turecki.

Przez wiele lat dzieci tureckich rodziców dostawały niemieckie obywatelstwo przy urodzeniu, jednak w wieku 23 lat same musiały dokonać wyboru między obywatelstwem Turcji a RFN.

W 2014 roku rządząca koalicja CDU-SPD uchwaliła, że osoby urodzone i wychowane w Niemczech mogą zachować obydwa paszporty. Teraz ma się to zmienić.

- Musimy w znaczący sposób zmienić regulacje dotyczące wyjątków - powiedziała Cemile Giousouf, szefowa platformy CDU ds. integracji, dziennikarzom magazynu „Der Spiegel”.

W tegorocznym programie wyborczym CDU miałby się znaleźć postulat, by wnuki pierwszego pokolenia imigrantów dostawały przy urodzeniu już tylko obywatelstwo niemieckie.

Do niedawna Angela Merkel odrzucała takie rozwiązanie.

Z informacji „Spiegla” wynika jednak, że teraz gotowa byłaby je poprzeć.

Większość krajów UE zezwala na podwójne obywatelstwo.

We Francji „prawo ziemi” obowiązuje bez ograniczeń. Francuskie obywatelstwo dostaje każde dziecko urodzone we Francji, niezależnie od podchodzenia rodziców.

Polska nie dopuszcza podwójnego obywatelstwa, jednak posiadanie wielu paszportów nie jest karane. Polak nie może jednak uchylać się od wypełniania obywatelskich obowiązków z racji posiadania drugiego obywatelstwa.  

Inne kraje środkowo-wschodniej Europy, w tym Czechy i Rumunia, są otwarte na kwestię podwójnego obywatelstwa. Bułgaria, Serbia i Chorwacja dopuszcza podwójny paszport, jednak cudzoziemiec, który chce uzyskać tamtejsze obywatelstwo, musi się zrzec dotychczasowego.

W Szwecji panuje zasada, że można posiadać podwójne obywatelstwo, ale tylko wówczas, gdy drugie państwo to również dopuszcza. Podobne regulacje obowiązują w Danii i Finlandii.

                                        *    *     *

Raport nt. niemieckiej Polonii.

W porównaniu z początkiem lat 90-tych bardzo zmieniło się postrzeganie Polaków przez Niemców.

Polacy są nadprzeciętnie dobrze wykształceni, pracowici i dobrze zintegrowani - wynika z najnowszych badań, o czym poinformowała Deutsche Welle.

                                        *    *     *

Płatne autostrady w Niemczech

Bundestag przyjął ustawę, na mocy której kierowcy samochodów osobowych będą musieli płacić za korzystanie z niemieckich autostrad.

Przeciwko pierwszemu zapisowi niemieckiej ustawy dotyczącej myta protestowały nie tylko niektóre kraje należące do unijnej wspólnoty (m.in. Polska), ale także Komisja Europejska, która w ostateczności wymusiła zmiany niektórych punktów niemieckiej ordynacji.

Zgodnie z „życzeniem” Brukseli cena myta będzie zależna od emisji spalin pojazdu – im samochód bardziej ekologiczny, tym opłata będzie niższa.

W myśl nowego zapisu roczna winieta kosztować ma maksymalnie 130 euro. Za dwumiesięczną winietę kierowcy zapłacą do 50 euro. Z kolei koszt winietki krótkoterminowej (dziesięciodniowej) wyniesie od 2,50 euro (w przypadku najmniej zanieczyszczających powietrze pojazdów) do nawet 20 euro.

Niemieccy kierowcy także będą zobowiązani do kupowania winiet, ale za poniesione straty otrzymają oni rekompensatę poprzez obniżkę podatku drogowego.

Ustawa czeka teraz na zatwierdzenie przez Bundesrat.

Jeśli zostanie przyjęta, wejdzie w życie na początku 2019 roku.

Sprawa jednak nie jest jeszcze przesądzona. Nieoficjalne informacje wskazują, że kilka landów zapowiedziało już swoje weto dla ordynacji.

(Oprac. js)

24.03.2017

Pożegnanie
Świętej Pamięci Profesora Piotra Małoszewskiego

W niedzielę 26 marca br. w kościele pw. Św. Józefa w Monachium odbędzie się Msza św. za zmarłego Świętej Pamięci Profesora Piotra Małoszewskiego.

Pogrzeb odbędzie się w Krakowie w piątek 31 marca
2017 r.  O godz. 11:00 w kościele Mariackim zostanie odprawiona Msza św. za Zmarłego a kondukt pogrzebowy wyruszy o godz. 13:00 spod bramy Cmentarza Rakowickiego.

22.03.2017

NIE ŻYJE PROF. PIOTR MAŁOSZEWSKI
(1950 - 2017)

Prof. dr hab. inż. Piotr Jan MAŁOSZEWSKI

Profesor Piotr Małoszewski pochodził z Krakowa, gdzie urodził się w roku 1950. W Niemczech przebywał od 1984 roku. Byl żonaty i miał dwoje dorosłych dzieci. Zmarł w Monachium po ciężkiej chorobie 21 marca 2017 roku.

Absolwent Wydziału Elektrotechniki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1973). Karierę naukową rozpoczynał w tamtejszym Instytutcie Fizyki Jądrowej, by zwieńczyć ją profesurą na Uniwersytecie we Freiburgu i tytułem profesora RP.

Pracownik naukowy i wicedyrektor Instytutu Ekologii Wód Podziemnych w Centrum Badawczym Helmholtza w Monachium (2003-2015), a także - od listopada 2014 - profesor na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska AGH w Krakowie.

Wybitny naukowiec i wykładowca, autor blisko 190 prac z zakresu hydrogeologii i hydrologii znacznikowej, które były cytowane już ponad 3000 razy.

Prezydent Międzynarodowej Komisji Znacznikowej w Międzynarodowej Asocjacji Nauk Hydrologicznych (IAHS).

Ekspert IAEA delegowany na misje naukowo-badawcze do kilkunastu krajów trzeciego świata.

Wykładowca na uniwersytetach w Szwajcarii, Niemczech, Kanadzie i w Polsce. Promotor 11 prac doktorskich.

Działacz katolicki, szczególnie zaangażowany w rozwój polskiego szkolnictwa w Niemczech. Był m.in. dyrektorem Szkoły Przedmiotów Ojczystych w polskiej parafii w Monachium. Przewodniczył Radzie Naczelnej Polskich Katolików Świeckich w Niemczech.

W latach 2006-2010 wiceprzewodniczący Diecezjalnej Rady Katolików Świeckich (archidiecezja Monachium-Freising), wybrany jako pierwszy cudzoziemiec na tak wysoką funkcję.

W 2013 r. – jako pierwszy Polak w historii – wszedł w skład Komitetu Centralnego Katolików Niemieckich.

Członek założyciel i wiceprzewodniczący Chrześcijańskiego Centrum Krzewienia Kultury, Tradycji i Języka Polskiego w Niemczech. Reprezentował je w Konwencie Organizacji Polskich w Niemczech, pełniąc funkcję prezydenta Konwentu.

Członek Bawarskiej Rady Integracyjnej (od 2011).

Komandor Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. Członek Rady Zwierzchnictwa Polskiego odpowiedzialny za współpracę międzynarodową.

Od 8 marca 2017 Jego Ekscelencja Komandor, Zwierzchnik Zwierzchnictwa w Polsce Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie.

Kawaler Orderu Świętego Sylwestra Papieża.

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą, Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wyróżniony Złotym Medalem Wspólnoty Polskiej oraz najwyższym wyróżnieniem archidiecezji Monachium-Freising – Medalem św. Korbiniana.

Żegnamy wielkiego Polaka, żarliwego patriotę, zasłużonego działacza polonijnego i katolickiego.

21.03.2017

Dziś zmarł Prof. Dr hab. Inż. Piotr Małoszewski

Profesor Piotr Małoszewski był wybitnym naukowcem, aktywnym działaczem polonijnym i katolickim. 

Módlmy się za Jego duszę!

17.03.2017

Zwrot zrabowanego obrazu
„Na przypiecku” Franciszka Mrażka

Obraz został zwrócony przedstawicielom Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dniu 14 marca w siedzibie Konsulatu Generalnego RP w Monachium.

Dzieło 15 marca wróciło do Polski i zostanie docelowo przekazane do Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu. Zwrotu obrazu dokonał wnuk oficera Wehrmachtu w okupowanej Polsce, który stacjonował w 1940 r. w Pałacu Prezydenckim w Spale.

W styczniu 2017 r. do Ambasady RP w Berlinie zgłosił się mieszkaniec Bawarii deklarując chęć zwrotu obrazu, wywiezionego w czasie II wojny światowej przez Jego dziadka, który jako niemiecki oficer stacjonował w 1940 r. w Pałacu Prezydenckim w Spale. Dodatkowo osoba ta przekazała także fotografie żołnierzy niemieckich rezydujących w Spale, przedstawiające grabione dzieła sztuki. Analiza przedwojennych zdjęć Pałacu jednoznacznie potwierdziła, że fotografie te wykonano w rezydencji w Spale.

Obraz „Na przypiecku” to kameralna scena rodzajowa rozgrywająca się we wnętrzu chłopskiej chaty. Motyw ten był często powtarzany przez artystę. Przedstawia kobietę przygotowującą posiłek, której towarzyszy dziecko siedzące na przypiecku. Obraz powstał najprawdopodobniej w latach 20/30 –tych XX w.

Historia Pałacu w Spale sięga 1880 roku, wówczas  car Aleksander III polując w pobliskich lasach, zwrócił uwagę na małą osadę młyńską Spała, położoną pośród puszczy nad Pilicą. Powstał wtedy drewniany pałacyk projektu krakowskiego architekta Leona Mikuckiego.

Obok pałacyku wzniesiono wówczas koszary dla sotni kozackiej, stajnie, kasyno, domy dla gości - a następnie hotele. W 1890 roku zbudowano wieżę wodną, która do dziś dominuje nad miejscowością. Wokół pałacu carskiego urządzono park krajobrazowy projektu Waleriana Kronenberga. Sprowadzono nawet rośliny z odległych zakątków imperium.

W 1922 roku Spała stała się letnią rezydencją Prezydenta Rzeczypospolitej. Na miejscu koszar wzniesiono drewniany kościółek w stylu zakopiańskim, który mianowano kaplicą prezydencką pw. Matki Boskiej Królowej Korony Polski.

Często bywał w Spale również Ignacy Mościcki. Urządzał tu polowania na które zapraszał zagranicznych gości.

Podczas II wojny światowej w Spale mieściło się Naczelne Dowództwo Wojskowe "Wschód" (Oberost). W 1945 roku do miejscowości wkroczyła Armia Czerwona. Pałacyk myśliwski został obrabowany i całkowicie spalony.

Franciszek Mrażek urodził się 7 stycznia 1891r. w Nowym Sączu, a zmarł w 1970 r. w Limanowej. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Limanowej przez pewien czas uczył się malarstwa w Krakowie, w pracowni Aleksandra Mroczkowskiego - ucznia Jana Matejki.

Później studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, gdzie komisja musiała wysoko ocenić jego talent, ponieważ bez matury przyjęto go na studia. Malarstwa uczył się również w Monachium. Malował portrety, pejzaże, sceny rodzajowe z okolic Limanowej. Obrazy jego znajdują się w Muzeum Regionalnym Ziemi Limanowskiej w Limanowej, a także w prywatnych zbiorach. 
 
Przy okazji, obywatel niemiecki przyniósł albumy z ok. 700 zdjęciami wykonanymi podczas niemieckiej okupacji. Wśród nich są dwa zdjęcia pośmiertne majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”.

(Podaję za stroną internetową Konsulatu Generalnego RP w Monachium. - js, redagujący)

16.03.2017

Znaleziono nieznane zdjęcia majora "Hubala" 

Konsulat Generalny w Monachium przekazał je Instytutowi Pamięci Narodowej.

W albumie ze zdjęciami przekazanymi dzisiaj w konsulacie przez wnuka oficera Wehrmachtu - śp. Major H. Dobrzański „Hubal”. Poinformowaliśmy IPN. —    napisał na Twitterze Konsulat Generalny RP w Monachium.

Major Henryk Dobrzański ps. Hubal po klęsce kampanii wrześniowej 1939 r. nie zaniechał walki z niemieckim okupantem i powołał do życia Oddział Wydzielony Wojska Polskiego, który działał na Kielecczyźnie.

30 kwietnia 1940 r. poczet majora został zaskoczony w czasie leśnego biwaku przez oddziały 372. dywizji Wehrmachtu w okolicach wsi Anielin, położonej pomiędzy Inowłodzem a Studzianną. „Hubal” poległ z bronią w ręku, kula z serii z karabinu maszynowego trafiła majora prosto w serce.

Do dziś nie wiadomo, gdzie Niemcy pochowali majora Henryka Dobrzańskiego. 27 lutego 2016 r. na cmentarzu w Inowłodzu, przy romańskim kościele św. Idziego, Stowarzyszenie „Wizna 1939” przeprowadziło prace sondażowe mające na celu ustalenie domniemanego miejsca spoczynku ciała majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”.

Za: wpolityce.pl z 15 marca 2017

16.03.2016 

Nagroda dla Pani Jolanty Sularz

Podczas dorocznego spotkania dla Cudzoziemców, które odbyło się na zaproszenie Burmistrza Miasta Monachium, Dietera Reitera i Przewodniczącej Rady Cudzoziemców Nükhet Kivran, Pani Jolanta Sularz zakończyła swoją
6-letnią kadencję w Radzie Cudzoziemców w Monachium. Pełniła tam funkcję Przewodniczacej Komisji do spraw Kultury, Religii, Sportu i Porozumienia między Narodami.

Podczas spotkania wręczono Jej nagrodę Miasta Monachium "München Dankt", będącą wyrożnieniem za dzialalność społeczną i zaangażowanie w dziedzinie migracji i integracji. 

W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele środowisk i organizacji polonijnych w Monachium takich jak:

Rady Rodziców, Szkoły Przedmiotów Ojczystych im. Jana Pawła II,

Rady Rodziców, Szkoły Przedmiotów Ojczystych im.bl. Michała Kozala,

Zespołu Pieśni i Tańca - "Krakowiak",

Klubu Sportowego SV Polonia,

Polsko Niemieckiego Stowarzyszenia Polonia e.V. ,

Agencji Rozrywkowej - "Syrenka",

Swoja obecnością spotkanie zaszczycił też Konsul do spraw Polonii, Pan Dr Robert Zadura.

Fot. Ryszard Puchyr

15.03.2017

Monachijska agitka

Towarzystwo Niemiecko-Polskie Monachium (Die Deutsch-Polnische Gesellschaft München /DPGM/) informuje, iż 27 marca w Monachium odbędzie się referat Piotra Burasa, kierownika warszawskiego biura Europejskiej Rady Stosunków Międzynarodowych (Leiter des Warschauer Büros des European Council on Foreign Relations). I dodajmy od siebie, publicysty „Gazety Wyborczej“ o wyraźnie jednostronnym spojrzeniu na temat, o którym ma mówić, a mianowicie: „Polen unter Jaroslaw Kaczynski - Nachrichten aus einem gespaltenen Land“ (czyli: „Polska pod Jarosławem Kaczyńskim – Wiadomości z podzielonego kraju“).

Organizatorem referatu i spotkania jest Bildungszentrum we współpracy z europe direct Informationszentrum für München und Oberbayern.

Pomijając bardzo dyskusyjny fakt jakoby za rządów Prawa i Sprawiedliwości, partii wybranej w wolnych wyborach, naruszano przepisy konstytucji, warto zadać pytanie: jak zareagowałyby władze Niemiec, gdyby w Polsce zaczeły odbywać się spotkania, referaty i dyskusje na temat łamania przez panią kanclerz prawa i konwencji międzynarodowych dotyczących przekraczania unijnych granic i przyznawania azylu?

(js)

10.03.2017

Wizytówka przywódcy UE

Europejscy przywódcy zadecydowali o przedłużeniu kadencji Donalda Tuska na stanowisku szefa Rady Europejskiej na kolejne 2,5 roku. Przy okazji nie obyło się bez skandalicznych uwag, na jakie pozwolił sobie przewodniczący Komisji Europejskiej Jean Claude-Juncker.

Donald Tusk na krótkiej konferencji prasowej zapytany przez jednego z dziennikarzy o to w jaki sposób będzie się komunikował z polskim rządem, Donald Tusk odparł, że „po polsku”.

Na to  Jean Claude-Juncker odpalił: "Mam nadzieję, że to język, który polski rząd zrozumie".

- Moim skromnym zdaniem nie powinno nikogo dziwić, że rząd polski chce bronić polskich intersów, no ale Jean Claude-Juncker tego nie potrafi zrozumieć i to żadnym języku.

A teraz przyrzyjmy się bliżej temu jegomościowi. Warto wiedzieć, kto stoi u szczytu UE. Oto cytat z wikipedii:

" (...) 7 marca 2014 na kongresie Europejskiej Partii Ludowej został oficjalnym kandydatem EPP na nowego przewodniczącego Komisji Europejskiej. 27 czerwca 2014 nominowany do objęcia tego stanowiska. 15 lipca 2014 Parlament Europejski wybrał go na ten urząd.
22 października 2014 Parlament Europejski przy 423 głosach za, 209 przeciw i 67 wstrzymujących się zaaprobował zaproponowany przez Jean-Claude’a Junckera skład Komisji Europejskiej.

Rozpoczął urzędowanie 1 listopada 2014. Wkrótce po objęciu funkcji media obiegła tzw. afera LuxLeaks, związana z systemem obchodzenia podatków w Luksemburgu w okresie premierostwa Jeana-Claudea Junckera.

Członkowie eurosceptycznej frakcji Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej złożyli wniosek o wotum nieufności wobec przewodniczącego KE, który został zdecydowaną większością głosów odrzucony.

Uwagę medialną wywołało także jego zachowanie w trakcie spotkania w Rydze z 22 maja 2015. Wówczas to doszło do incydentów m.in. z udziałem Aleksisa Tsiprasa, któremu przewodniczący KE przymierzał swój krawat, Karla-Heinza Lambertza, którego klepał po brzuchu i zwracał uwagę na jego nadwagę, Charlesa Michela, którego całował w łysinę, a także Viktora Orbána, którego określił mianem dyktatora.(...)"

(Wytłuszczenia moje - js)

A teraz przypomnijmy kilka szczegółów dotyczących afery 

Luxemburg Leaks lub LuxLeaks - jak kto woli.

W grudniu 2014 roku wyszło na jaw 28.000 stron dokumentów luksmburskiego urzędu podatkowego. Dotyczyły one spraw z okresu między 2002 a 2010 rokiem. 

Z tych poufnych dokumentów wynikało, że w przekręty finansowe uwikłane są koncerny 82 państw w tym m.in. Apple, Amazon, Heinz, Pepsi, Ikea und Deutsche Bank. Ich podatki zmniejszyły się w Luksemburgu do 1%.

W kwietniu i maju 2016 roku wytoczono w Luksemburgu proces przeciwko tym, którzy ujawnili te przekręty...

W końcu 2016 roku okazało się, że ujawnienie tych przekrętów i cały ten skandal niczego nie spowodował. Przestępstwa podatkowe jeszcze się wzmogły a ich liczba powiększyła się czterokrotnie!

W styczniu 2017 roku - podaję za wikipedia - poprzez działalność „German diplomatic cables“ podejrzenia te wzmogły się, jednakowoż Juncker potajemnie je zablokował.

- Oto, z kim mamy do czynienia.

(js)

9.03.2017

Premier Szydło z Brukseli:
Polska nie przyjmie konkluzji ze szczytu, na którym ponownie wybrano na szefa RE Donalda Tuska.
"Szczyt nie będzie ważny".

Dla Polski najważniejsze są zasady i wartości nie ma takiego kompromisu, dla którego sprzedalibyśmy polski interes

— mówiła na konferencji prasowej w Brukseli premier Beata Szydło, po szczycie Rady Europejskiej, na którym Donald Tusk został wybrany po raz kolejny na szefa RE.

Premier rozpoczęła konferencję od podziękowań dla europosła Jacka Saryusz-Wolskiego.

Chcę podziękować europosłowi Jackowi Saryusz-Wolskiemu za to, że zgodził się kandydować w wyborach na szefa Rady Europejskiej, że zgodził się reprezentować Polskę, że zgodził się być kandydatem polskiego rządu. To wybitny polityk. Rada Europejska straciła okazję by mieć przewodniczącego, który mógł nas wprowadzić na tory głębokich reform i mógł przyczynić się do tego, że Rada Europejska zaczęłaby w końcu pełnić swoją rolę, czyli dbanie o interesy państw członkowskich i obywateli. (…) Saryusz-Wolski dawał gwarancje temu, że reformy mogły być przeprowadzone właśnie w takim kierunku, byśmy wprowadzili UE na nowe tory, a to potrzebne, bo UE jest w głębokim kryzysie i czas, żeby refleksja była powzięta przez instytucje, które UE zarządzają. Czas, aby politycy UE zreflektowali się, że kryzys migracyjny, finansowe, wreszcie Brexit nie wzięły się z niczego, tylko ich przyczyny legły w tym, że politycy tutaj w Brukseli przestrzegali dostrzegać interesy państw członkowskich i wreszcie europejczyków

— podkreśliła.

Szydło podkreśliła, że wybrano Donalda Tuska wbrew woli polskiego rządu.

Wybrano Donalda Tuska, który nie był naszym kandydatem. Przedstawiliśmy wiele argumentów przeciwko wyborze Donalda Tuska. (…) Po pierwsze pan Tusk nie gwarantuje neutralności. Szef Rady Europejskiej nie może opowiadać się po stronie opozycji i uderzać w demokratycznie wybrany rząd. Po drugie jeżeli kandydat nie ma wsparcia polskiego rządu, to fundamentalny powód, aby nie mógł być wybrany na funkcję, na którą pretenduje

—powiedziała, dodając:

Źle się stało, że ten wybór został przeprowadzony wbrew państwu, z którego pochodził kandydat. To bardzo niebezpieczny precedens. Dzisiaj ta sytuacja dotyczy Polski, ale również inne państwa mogą znaleźć się w takiej sytuacji. Polska uważa, że głos państw członkowskich Unii w fundamentalnych sprawach musi być wysłuchiwany.

Szydło odpowiadając na pytania dziennikarzy podkreśliła, że nie podpisze konkluzji szczytu RE.

Zgłosiłam iż nie będę przyjmować konkluzji z tego szczytu. Jest bardzo jasne moje stanowisko, że nie będę podpisywała konkluzji, więc szczyt nie będzie ważny. (…) Żadnego dokumentu z tego szczytu nie przyjmę. Mimo to, Donald Tusk wraz z przedstawicielami reszty 27 państ szuka rozwiązań, aby to ominąć. (…) To pokazuje, że nie tutaj żadnych zasad — zaznaczyła.

Dzisiejszy dzień, bardzo smutny, pokazuje, że tej refleksji, iż dzieje się coś złego w UE, u wielu polityków europejskich niestety nie widać. Jeszcze raz chciałam powiedzieć: dla Polski zasady są sprawą świętą, fundamentalną. My zasadami nie handlujemy i będziemy ich bronić nawet wtedy, kiedy będziemy sami, albo w nielicznym towarzystwie. Dzisiaj Polska pokazała, że szacunek do siebie, do innych, godność to jest to, co jest najistotniejsze i najważniejsze — podkreśliła.

Premier pytana jak odbiera głos oddany przez przedstawicieli Grupy Wyszehradzkiej na Donalda Tuska.

Żałuję, że koledzy z V4 nie dołączyli do mnie i że wybrali Donalda Tuska. Grupa Wyszehradzka ma do spełnienia dużo programów, na które się umówiliśmy dotyczących naszego regionu. Wspólnie przygotowaliśmy bardzo ważny dokument, który będzie przyjmowany w Rzymie. Został on przyjęty w Warszawie na ostatnim spotkaniu.

Źródło: w wpolityce.pl

9.03.2017

Czyżby ochłodzenie stosunków polsko-niemieckich?

Niezręczne słowa Pani kanclerz Angeli Merkel

„Dzisiaj będziemy decydować o ponownym wyborze Donalda Tuska na przewodniczącego Rady Europejskiej na kolejne 2,5 roku” - stwierdziła rano w jednoznacznym tonie Angela Merkel. I dalej: „Postrzegam jego ponowny wybór jako oznakę stabilności dla całej UE i cieszę się na kontynuację współpracy z nim.”

Słowa niemieckiej kanclerz specjalnie dla wPolityce.pl, za którym to portalem cytuję te słowa, skomentował minister spraw zagranicznych Witold Waszczykowski:

"To bardzo niezręczne sformułowanie, dlatego że na dzisiaj jest umówione spotkanie pani kanclerz z panią premier Szydło, na godzinę 15 w Brukseli. Liczyliśmy, że w trakcie tego spotkania będzie można omówić tę kwestię, ponieważ Polska kwestionuje wybór Donalda Tuska. Pani kanclerz doskonale zdaje sobie sprawę, że mamy innego kandydata, którego Polska zaproponowała oficjalnie wiele dni temu. To oznacza, że nasz ważny partner w Europie nie ma zamiaru wziąć pod uwagę naszego stanowiska. To jest sytuacja niepokojąca, bo to jest oznaka iż interesy poszczególnych państw w Unii Europejskiej nie są brane pod uwagę."

Na pytanie, czy słowa Angeli Merkel mogą być budowaniem presji na Polski rząd, minister Waszczykowski odpowiedział:

"Mam nadzieję, że sprawa nie jest przesądzona, i mamy szansę ją odłożyć. Dziś ta decyzja nie musi zapaść. Kadencja Tuska kończy się w końcu maja, więc jest ponad 2 miesiące czasu na rozmowy. Nie ma potrzeby podejmowania decyzji już dziś. Takie kategoryczne zdania przesądzające sprawę, płynące z ust pani Merkel, zadziwiają. Nie są potrzebne. My przekazaliśmy informację poprzez ministra spraw zagranicznych Niemiec, że jesteśmy gotowi rozmawiać. Ale by rozmawiać, potrzeba czasu."

Czy Polska podtrzymuje, że nie dopuści do uznania wyboru Donalda Tuska, nawet jeśli odbędzie się głosowanie?

"Jest to opcja. Będziemy starali się doprowadzić do odłożenia tej sprawy. Mamy oficjalnego kandydata, który powinien mieć możliwość zaprezentowania się. Jeśli ktoś podtrzyma deklarację Tuska i oficjalnie go zgłosi, bo na razie nie jest oficjalnie zgłoszony, to można porównać tych kandydatów. Niech kandydaci przedstawią swoje opinie na sposób funkcjonowania Rady Europejskiej. Te opinie powinny być wzięte pod uwagę przez Radę, i możemy za kilka, kilkanaście dni, albo za kilka tygodni, ponownie się spotkać i dokonać wyboru. Pośpiech jest niepotrzebny, jest nieuzasadniony."
 

Portal wPolityce.pl dowiedział się też z bardzo poważnych źródeł dyplomatycznych, iż Polska ma plan B na wypadek gdyby szefowie największych państw Unii Europejskiej próbowali siłowo przeforsować kandydaturę Donalda Tuska na przewodniczącego Rady Europejskiej w czasie czwartkowo-piątkowego szczytu unijnego w Brukseli.

W takim wypadku Polska może nie podpisać konkluzji szczytu. co w myśl unijnych przepisów oznaczałoby, że szczyt jest nieważny. 

Polską argumentację w tej sprawie precyzyjnie wyłożyła premier Beata Szydło w specjalnym liście, w którym napisała m.in.:
„Poparcie Tuska wbrew Polsce pozostaje w sprzeczności z międzyrządowym charakterem prac naszej Rady.”

(js)
Zdjęcie Zespół wPolityce.pl
autor: Zespół wPolityce.pl

Śmiech, to zdrowie!

7.03.2017

7 marca 1944 roku: historia, której nie poznał świat.

Bezprzykładne poświęcenie Polaków i tragiczne konsekwencje, o których dziś wielu zapomina…

7 marca 1944 roku Niemcy odkryli na warszawskiej Ochocie bunkier „Krysia”, w którym rodzina Wolskich przez dwa lata ukrywała ok. 40 Żydów – m.in. historyka Emanuela Ringelbluma. Wszyscy – wraz z Mieczysławem Wolskim i Januszem Wysockim – zostali zamordowani kilka dni później w ruinach getta.

6.03.2017

Wypadek samochodowy Roberta Lewandowskiego

W czwartek, 2 marca w Monachium, w dzielnicy Bogenhausen w Ferrari, którym jechał Robert Lewandowski wjechał obcokrajowiec kierujący BMW M5. Winnym był kierowca BMW.

Do wypadku doszło, gdy kapitan reprezentacji Polski wracał z pierwszego przedpołudniowego treningu.

Kierownictwo FC Bayern próbowało utrzymać informacje o tym wydarzeniu w tajemnicy, ale wszystko wyszło na jaw, gdy dziennikarze zaczęli się zastanawiać, dlaczego Lewandowski nie pojawił się tego samego dnia na wieczornym treningu.

Niemiecka stacja Sport1 ujawniła, że po zderzeniu „Lewy” był w lekkim szoku. Ale już następnego dnia, na porannej piątkowej konferencji prasowej piłkarz miał powiedzieć:
„– To nie była moja wina. Na szczęście nic nikomu się nie stało. Wszystko jest w porządku.“

- Koszt szkód szacowany jest na kwotę 38 tysięcy euro.

(js)

28.02.2017

Kolejna podwyżka na autostradzie A2!
 

Za przejazd od granicy z Niemcami do węzła Stryków i z powrotem zapłacimy tyle, ile w Szwajcarii za całoroczną winietę!
 
Kontrolowana przez rodzinę Kulczyków spółka Autostrada Wielkopolska ogłosiła kolejną podwyżkę opłat za przejazd administrowanymi przez siebie odcinkami A2. Począwszy od 1 marca łączny koszt podróży autostradą ze Świecka (granica z Niemcami) do węzła Stryków (pod Łodzią) będzie wynosił 84,90 zł. W dwie strony będzie to już prawie 170 zł.

Za równowartość takiej kwoty w Szwajcarii można kupić roczną winietę na nielimitowane przejazdy wszystkimi autostradami i drogami szybkiego ruchu...

27.02.2017

Pożegnanie karnawału

25 lutego 2017 roku Polonia Monachijska pożegnała karnawał na zabawie zorganizowanej przez Agencję artystyczną „Syrenka”, kierowaną przez Panią Barbarę Grabowską. Poniżej kilka fotek z tej imprezy. Ich autorem jest Pan Grzegorz Wac-Wenzel.

23.02.2017

Kilka słów podsumowania
53. Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa

„Wewnątrz Unii Europejskiej istnieją dwa rodzaje krajów członkowskich - małe kraje członkowskie oraz te, które jeszcze nie uświadomiły sobie, że są małymi krajami członkowskimi." – to zdanie wypowiedział kontrowersyjny w swych wypowiedziach wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej, Frans Timmermans.

Urzędnik z Brukseli miał chyba na myśli to, iż nadeszła pora na uświadomienie sobie przez państwa europejskie obecnych realiów i zwarcie szeregów w celu zwiększenia swego znaczenia międzynarodowego. Ale będzie pewnie bardzo ciężko, skoro on sam w dyskusjach (patrz spięcie z Panem Ministrem Waszczykowskim) też wcale o to nie dba.

Podczas trzech dni dyskusji w Monachium myślą przewodnią było to, o czym wszyscy wiedzą — sprawiedliwy podział wydatków na obronę. Reszta, to raczej  ogólnorozwojowe dyrdymały.

(js)

17.02.2017

53. Monachijska Konferencja Bezpieczeństwa

Dziś rozpoczęła się 53. Monachijska Konferencja Bezpieczeństwa (MSC). Jest to od ponad 50 lat jedno z najważniejszych spotkań polityków i ekspertów bezpieczeństwa na świecie.

Polskę reprezentować będzie Prezydent Andrzej Duda. Amerykanów reprezentować będą wiceprezydent USA Mike Pence i sekretarz obrony James Mattis a Rosję minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow.

W sumie na spotkanie przybędzie ponad 30 przywódców państw i rządów, a także ponad 80 ministrów spraw zagranicznych i obrony narodowej. W konferencji udział wezmą też m.in. sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg, szefowa unijnej dyplomacji Federica Mogherini oraz kanclerz Niemiec, Angela Merkel.

Szczegóły na temat konferencji znaleźć można na stronie:

www.securityconference.de.

Publikacja Munich Security Report 2017 na 90 stronach
daje wgląd w ogniska konfliktów na świecie. Jej autorzy mówią o wyzwaniach, które mogą położyć kres porządkowi świata panującemu po zakończeniu II wojny światowej. Wskazują przy tym nie tylko na kruszenie się dawnych sojuszów i konflikty z międzynarodowym udziałem, ale też na konflikty w łonie poszczególnych państw, przede wszystkich państw demokratycznych.

Autorzy tego raportu nie sformułowali odpowiedzi. Te ma omówić Monachijska Konferencja w dniach od 17 do 19 lutego 2017, czyli niedzieli.
 

Wolfgang Ischinger, szef Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa oczekuje od jej uczestników jednego:
„– Mam nadzieję, że nie będziemy owijali w bawełnę i otwarcie i szczerze rozmawiali zarówno na temat naszej różnicy zdań, jak i naszych wspólnych interesów i wartości.“

Munich Security Report 2017 do ściągnięcia poniżej:

10.02.2017

Ten tekst trzeba przeczytać!

„Gość niedzielny“ (1/2017) opublikował wywiad Bogumiła Łozińskiego z dr Moniką Gabrielą Bartoszewicz, ekspertem od spraw bezpieczeństwa i terroryzmu międzynarodowego. Tekst nosi tytuł Islam sięga po przemoc a poniżej publikuję obszerne fragmenty tego wywiadu.

(js)
(Zmiana koloru czcionki pochodzi ode mnie.)

Bogumił Łoziński:
W minionym roku nastąpiło w Europie nasilenie zamachów terrorystycznych. Jesteśmy bezradni wobec terroryzmu?

Dr Monika Gabriela Bartoszewicz:
(...)  w Europie to zjawisko traktuje się jak przestępstwo. Takie samo jak okradzenie banku czy zamordowanie kogoś na tle rabunkowym. Walka z takimi zbrodniami polega na prewencji, uniemożliwianiu ich popełniania i działaniu sprawnego wymiaru sprawiedliwości.

Tymczasem w USA terroryzm jest traktowany jak wojna. Stąd po 11 września 2001 r. Stany Zjednoczone dokonały inwazji na Irak, wkroczyły do Afganistanu. To jest doktryna Busha – uderzania, zanim nastąpi atak.

W Europie nie możemy jej zastosować ze względu na inne traktowanie terroryzmu.

Jest jeszcze trzecie, lewicowe podejście, diagnozujące terroryzm jako chorobę, której przyczyną może być bieda, marginalizacja itp. Prowadzi do postrzegania terrorystów jako nieszczęśliwych, biednych ludzi, których trzeba uszczęśliwić, na przykład dając im pracę.

Taka postawa jest błędna. Liczne badania pokazują, że terroryści wcale nie są najbiedniejsi, wywodzą się z klasy średniej i wyższej, są dobrze wykształconymi ludźmi.

Kim są terroryści w Europie?

(...) Zdecydowaną większość zamachów, udanych i nieudanych (tych ostatnich było na terenie UE w 2015 r. ponad 200), przeprowadzają ludzie powiązani z tzw. ideologią dżihadystyczną. To jest określenie używane w mowie poprawności politycznej, oznaczające wynaturzony islam albo wręcz coś, co z islamem nie ma nic wspólnego.

Tymczasem dla terrorystów, ludzi sympatyzujących z nimi czy powiązanych z Państwem Islamskim zamachy są radykalizmem w klasycznym rozumieniu tego słowa, czyli powrotem do korzeni islamu, do nauki Mahometa.

Terror nie jest wynaturzeniem islamu, lecz elementem istoty tej religii?

Buddyści, hinduiści, chrześcijanie i żydzi nie wytworzyli ugrupowań, które odwoływałyby się do świętych tekstów i wykorzystywały je do celów politycznych, a muzułmanie tak. Islam nie jest tylko projektem religijnym, ale także społecznym, ekonomicznym, politycznym, a więc totalnym.

W tekstach Mahometa są wezwania do szerzenia islamu przemocą?

W Koranie są wersety z Mekki oraz z Medyny. Mekkańskie pochodzą z pierwszych dziesięciu lat działalności Mahometa jako proroka. Wzywają one do współpracy, pokoju itp. Mahomet nauczał wówczas słowem oraz przykładem i nie odniósł sukcesów, w tym czasie przekonał do nowej religii zaledwie około 150 osób. To zmieniło się radykalnie po jego ucieczce do Medyny i ustanowieniu pierwszego państwa islamskiego. W wersetach z tego okresu jest już nawoływanie, aby z niewiernymi się nie przyjaźnić, lecz ich zwalczać, używając przemocy.

Ci, którzy teraz odwołują się do Koranu, znajdą tam potwierdzenie, że dla osiągnięcia celu można przelewać krew niewiernych. Przywołują „werset miecza”, który m.in. mówi: „Po upływie świętych miesięcy zabijajcie niewiernych wszędzie, gdzie ich napotkacie, bierzcie ich w niewolę, oblegajcie im miasta, ze wszystkich stron stawcie na nich zasadzki. Jeżeli się nawrócą i odprawiać będą modlitwy, zapłacić powinni haracz święty: zostawcie ich w pokoju”.

Teza, że islam to terroryzm, jest więc uprawniona?

Nie stawiałabym znaku równości, bo religia to szersze zjawisko. Jednak na pewno można powiedzieć, że islam sięga po przemoc. Ona od początku jest wpisana w filozofię podbojów prowadzonych przez muzułmanów. Są w tej religii nurty pokojowe, tyle że zwolennicy stosowania terroru, powrotu do korzeni, twierdzą, że to jest coś, co narosło i stanowi odejście od istoty islamu.

Muzułmanie przybywają na nasz kontynent od lat 50. ub. wieku. Dlaczego teraz nastąpiła ich radykalizacja?

Ten problem narastał latami. Jak w soczewce widać to na przykładzie Niemiec. Pierwsza migracja miała mieć charakter ekonomiczny i czasowy. W Niemczech mówiono na nich gastarbeiterzy – pracownicy gościnni, ponieważ przybywali tam w latach 60. i 70., aby pomóc w gospodarce. Tysiące młodych Turków osiedlano w jednym miejscu, bo mieli być tylko czasowo.

Okazało się, że nie odnajdywali się w społeczeństwie, więc pozwolono im sprowadzać rodziny. Żyli w swoich enklawach. W nich urodziło się drugie pokolenie. O ile pierwsze nie było zbyt religijne, raczej dążyło do życia świeckiego, o tyle drugie i teraz trzecie do religii wróciło. Okazało się bowiem, że te świeckie utopie, w które wierzyli ich rodzice, są niewiarygodne. Religia raju konsumpcji, postchrześcijańskie świeckie państwo tak naprawdę nie ma im nic do zaoferowania, więc szukają sensu w islamie.

A ten oferuje bardzo jasny kodeks życia, wskazujący, co jest dozwolone, a co zabronione.

Najnowsze badania w Wielkiej Brytanii pokazują, że liczba osób praktykujących islam wzrosła w ostatnich latach
o 73 proc. Praktykujących chrześcijan jest na Wyspach około miliona.

W Europie chrześcijaństwo wymiera, a islam jest coraz silniejszy. Do tego dochodzi zjawisko nawracania się na islam młodych Europejczyków. Nie tylko z powodów religijnych. Na przykład w klasach szkolnych często są mniejszością, więc aby przynależeć do grupy, przyjmują islam. Oczywiście olbrzymi wpływ na rozwój islamskiego radykalizmu ma obecnie fala muzułmańskich imigrantów.

Co chcą osiągnąć muzułmanie przez zamachy terrorystyczne?

Dla radykalnego islamu Europa to gnijące ciało, którego nie da się uratować, więc należy je wypalić. Z badań z 2015 r. wynika, że 45 proc. brytyjskich muzułmanów uważa, iż duchowni nawołujący do przemocy stanowią główny nurt islamu. Jeden na trzech nie poinformowałby policji, służb specjalnych o tym, że ktoś z jego znajomych czy rodziny ma powiązania z organizacjami terrorystycznymi.

W Europie zaczyna dominować radykalny nurt islamu, który chce rozprzestrzeniać szariat, czyli prawo Boże.

Czeka nas w Europie kalifat?

W wielu państwach europejskich wprost mówi się, że muzułmanie powinni mieć prawo do rządzenia się własnym kodeksem. Niedawno w Wielkiej Brytanii odbyła się manifestacja, która domagała się ustanowienia w tym kraju kalifatu, czyli stref niepodlegających prawodawstwu brytyjskiemu.

Takich prób islamizacji w wymiarze religijnym czy kulturowym jest coraz więcej. We Francji oficjalne raporty policji pokazują, że już istnieją takie strefy, a w Szwecji jest ich 53.

Jedna z gazet w Holandii zamieściła wypowiedź muzułmanki żyjącej w takiej enklawie. Powiedziała, że oni są u siebie i chcą żyć według swoich zasad. To jest prawda, bo urodzili się i wychowali w Europie. Powołała się przy tym na dominującą na naszym kontynencie doktrynę pluralizmu, która daje im do tego prawo.

Według mnie radykalny islam, obok zamachów, prowadzi też wojnę hybrydową. Swoje cele polityczne realizuje w ramach demokratycznych zasad. Gdy muzułmanie zdobędą większość, to narzucą swój sposób życia innym, w tym szariat.

Europa może się temu przeciwstawić?

Kryzys imigracyjny pokazał, że Unia Europejska nie jest w stanie zabezpieczyć swoich zewnętrznych granic ani zapanować nad przepływem ludzi wewnątrz Unii.

Zamachowcy nie mają problemu, aby przemieszczać się tam, gdzie chcą. Jest ich zbyt dużo, aby można było nad nimi skutecznie zapanować.

W samej Francji podejrzanych o związki z terroryzmem jest 15 tys. osób, ich nie da się monitorować.

W ubiegłym roku w Niemczech „zagubiło się” 130 tys. imigrantów, nie wiadomo, gdzie są.

Do tego między krajami unijnymi nie ma wymiany informacji o zamachowcach.

W zeszłym roku nastolatek z Afganistanu zgwałcił i zabił 19-letnią córkę unijnego urzędnika Marię Ladenburger, która pracowała jako wolontariuszka w ośrodku dla migrantów we Fryburgu. Okazało się, że jej morderca odsiadywał wcześniej wyrok w Grecji za przestępstwo na tle seksualnym. Gdy przyjechał do Niemiec, nikt nie wiedział o jego przeszłości.

Czy radykalizm islamski może doprowadzić do gwałtownych reakcji ze strony Europejczyków?

Mam obawy, że tak się stanie. Są już incydenty, które wskazują, że coraz częściej będziemy sięgać po przemoc. W ubiegłym roku w Niemczech podpalono setki ośrodków dla uchodźców.

W Europie nastąpił gwałtowny wzrost liczby podań o zezwolenie na posiadanie broni. To jest związane także z kryzysem państwa. Europejczycy nabierają przekonania, że państwo nie jest im w stanie zapewnić bezpieczeństwa, więc biorą sprawy we własne ręce. Choć politycy wciąż głoszą ideologię, że imigracja jest słuszna i potrzebna, pojawiają się nowe partie, które idąc po władzę, odrzucają taką postawę.

Niedawno w Danii w czasie publicznej debaty jeden z polityków stwierdził, że trzeba strzelać do łodzi, które przypływają do Europy z imigrantami. Jeszcze rok temu byłoby to absolutnie nie do pomyślenia.

W Polsce nie doszło do zamachów terrorystycznych. Co nas chroni przed radykalnym islamem?

Przede wszystkim mała liczebność społeczności muzułmańskiej. Z perspektywy bezpieczeństwa dobrze, że nie przyjęliśmy większej liczby islamskich uchodźców.
U nas nie ma ich enklaw, nie mają gdzie się ukryć. Jednak to nie powinno nas uspokajać. Ostatnie zamachy pokazały, że były przygotowywane w jednym miejscu, a przeprowadzane w innym, więc mogą dotknąć Polski. Tym bardziej że nasz kraj przewija się w środowisku dżihadystycznym. Polska brała udział w wojnie w Iraku i Afganistanie, istniały u nas więzienia CIA. Mamy też spory wkład w europejski terroryzm poprzez polskich konwertytów na islam. Wśród naszych emigrantów w Wielkiej Brytanii jest sporo konwertytów, a oni się łatwiej radykalizują. Tych grup nikt nie kontroluje.

Do tego zwiększa się liczba uchodźców, którzy nielegalnie przekraczają naszą granicę. W 2015 r. było ich 5 tys. Z raportu NIK wynika, że spośród osób, którym odmówiono statusu uchodźcy i nakazano wyjazd, jedynie 36 proc. opuściło Polskę. Co się stało z pozostałymi, nikt nie wie.

A nasza chrześcijańska religia nie chroni nas przed islamską dominacją?

Polacy są mniej podatni na choroby, które toczą społeczeństwa zachodnie, na pustkę duchową, która pożera Zachód. Gdy mieszkaniec Zachodu zadaje sobie pytanie, czy warto toczyć bój z radykalnym islamem o naszą cywilizację, często nie wie, jak odpowiedzieć.

Tymczasem Polacy mówią, że warto. Niedawno zrobiono badania, w których zapytano przedstawicieli poszczególnych narodów, czy walczyliby za swój kraj. Odpowiedzi „tak” przeważały tylko w dwóch: Stanach Zjednoczonych i Polsce. To pokazuje duchową kondycję naszego społeczeństwa. •

(Dr Monika Gabriela Bartoszewicz zajmuje się m.in. islamem w Europie, terroryzmem, przemocą polityczną oraz bezpieczeństwem. Wykłada w Akademii Vistula w Warszawie.)

Źródło:

http://gosc.pl/doc/3627601.Islam-siega-po-przemoc

9.02.2017

Min. Waszczykowski:
"Nigdy więcej Monachium i Jałty"

Minister Spraw Zagranicznych, Krzysztof Waszczykowski podczas swojego expose wygłoszonego dzisiaj w Sejmie  mówił o tym, że Polska z niepokojem obserwuje agresywną politykę Federacji Rosyjskiej w Europie Wschodniej:

"Z niepokojem obserwujemy agresywną politykę Federacji Rosyjskiej w Europie Wschodniej. Na Ukrainie już trzeci rok trwa podsycany przez nią konflikt wojenny. To konflikt, który angażuje dwóch naszych sąsiadów, tworząc dla Polski szereg realnych wyzwań i zagrożeń. W październiku 2016 roku oczekiwania Rosji wybrzmiały szczególnie doniośle.

Przy okazji decyzji Rosji o wycofaniu się z porozumienia z USA o utylizacji plutonu mogliśmy poznać rosyjskie ambicje dotyczące Europy Środkowej i Wschodniej: faktycznie wycofanie się NATO z całego regionu i przekształcania kilkunastu państw zamieszkałych przez dziesiątki milionów ludzi w szarą strefę, skazą na niestabilność. Polska nigdy nie zaakceptuje takiej wizji ładu politycznego, nie przystanie na dzielenie naszego kontynentu na strefy wpływów. Nigdy więcej Monachium i Jałty".

Minister Spraw Zagranicznych mówił też, że będą kontynuowane działania mające doprowadzić do odzyskania wraku prezydenckiego Tupolewa:

„Polityka wobec Federacji Rosyjskiej jest niestety uwarunkowana agresywnymi działaniami rosyjskimi w Europie Wschodniej. Równocześnie jednak dostrzegamy potrzebę dialogu z naszym rosyjskim sąsiadem. Będziemy podejmować kroki na rzecz rozwoju dialogu społecznego, kontaktów międzyludzkich, współpracy kulturalnej i odbudowy dwustronnych relacji gospodarczych.

Mam nadzieję, ze przyczyni się do tego wznowienie prac Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych. Traktujemy Rosję poważnie, tak jak traktuje się wielkie państwo i sąsiada. Jednak jeśli chodzi o nasze relacje, to do tanga trzeba dwojga. Będziemy zatem nadal przekonywać naszych rosyjskich partnerów, że konstruktywna współpraca jest możliwa, jeśli będziemy je opierać na uważnym wysłuchaniu i zrozumieniu oczekiwań drugiej strony.

Oczekujemy na zwrot prezydenckiego samolotu TU 154 prawowitemu właścicielowi, czyli państwu polskiemu. Sprawa odzyskania wraku Tupolewa leży na sercu rządowi Prawa i Sprawiedliwości, a zwłaszcza szefowi polskiej dyplomacji. Nie zaprzestanę wysiłków, żeby spełnić wolę Polaków, którzy czekają na to już prawie siedem lat. Rozpatrujemy obecnie możliwość złożenia skargi w sprawie rosyjskiego śledztwa dot. katastrofy smoleńskiej do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze”.

Źródło: emde/300polityka.pl

9.02.2017

Życie sobie a prawo sobie...

W czasie gdy kanclerz Angela Merkel kończąc wizytę w Warszawie spożywała kolację, telewizja ZDF emitowała cotygodniowy magazyn Frontal 21, w którym rozmawiano m.in. o narastającym problemie nieletnich dziewczyn-mężatek i matek.

W Niemczech, władzom znanych jest około 1500 nieletnich dziewcząt-mężatek, ale - jak się wydaje - jest to tylko oficjalnie znana część problemu. Rzeczywista liczba nieletnich mężatek, nawet poniżej 16 lat, jest o wiele większa.

Niemieckie władze podkreślają, że tak duża liczba małżeństw z nieletnimi jest związana z napływem imigrantów. Najwięcej przypadków - ponad 600 - dotyczy dziewcząt z Syrii. W 157 przypadkach poślubione zostały nieletnie Afganki, a w 100 - Irakijki. Wśród nieletnich imigrantek są także osoby pochodzenia bułgarskiego, rumuńskiego, greckiego oraz… polskiego. Niemiecki rząd odnotował 41 przypadków, w których żonami są nieletnie Polki.

W Niemczech, tak jak i w Polsce, związek małżeński zawierać mogą osoby pełnoletnie. Pozwolenie na ślub osoba nieletnia wyjątkowo może uzyskać, jeśli ukończyła 16 lat. Prawodawstwo niemieckie nie uznaje małżeństw z osobami poniżej 14 roku życia. Powyżej tej granicy sąd może zdecydować o ważności takiego związku.

Co jednak począć z dwunastoletnimi dziewczynkami-żonami, które jako takie przybyły do Niemiec wraz z falą imigrantów?

A jak poradzić sobie z przypadkami poligamii?

Problem nie jest nowy a poligamiści w Niemczech mają się doskonale.

Oto, co na ten temat już 5 października 2012 roku napisano na portalu Deutsche Welle: 

"Mieszkający w Niemczech wyznawcy islamu mogą niemal bezkarnie uprawiać poligamię. Co więcej kolejne „żony” poślubione w obecności imama mogą pobierać zapomogi jako samotne matki z dziećmi. Problem ten coraz bardziej uwiera rządzących, którzy do tej pory spuszczali na niego kurtynę politycznie poprawnego milczenia.

Według ekspertów, których opinię cytuje portal niemieckiego nadawcy Deustche Welle, od 10 do 20 proc. małżeństw muzułmańskich w Niemczech to tylko tak zwane małżeństwa religijne, które zawierane są przed imamem w meczecie. Nie są one ważne w świetle prawa obowiązującego w Niemczech, ale są istotne w świetle prawa islamskiego - szarii. W tym kręgu kulturowym mają one nawet wyższą rangę niż małżeństwa zawierane w urzędzie stanu cywilnego.

Dane te potwierdzają przedstawiciele policji. - Wielożeństwo w arabskich kręgach jest często spotykanym zjawiskiem, szczególnie wśród Libańczyków i Palestyńczyków - przyznaje Claus Roechert z berlińskiej policji, zajmujący się kwestiami integracji i migracji.

O zjawisku bigamii wśród mieszkających w Niemczech mahometan mówią też działający w opiece społecznej Arabowie. Opiekun młodych przestępców Nader Khalil ocenia, że 20 proc. jego przyjaciół w Berlinie ma dwie żony. Także libański pracownik socjalny Abed Chaaban uważa, że 30 proc. mieszkańców Berlina pochodzących z krajów arabskich to bigamiści, mający z jedną żoną ślub cywilny, z drugą ślub religijny. I jak wszyscy zgodnie podkreślają - zjawisko to w ostatnich latach zdaje się stawać coraz częstsze.

Prawo niemieckie, w odróżnieniu nakazów Mahometa, zabrania poligamii. Jednak mieszkający w Niemczech muzułmanie zawierają kolejne związki korzystając z usług wspierających ich poczynania imamów. Islamscy duchowni nie mają obowiązku zgłaszania nikomu zawieranych przed nimi związków.

Sprawa ma także wymiar finansowy. Kolejne „żony”, a tym samym poligamiści, korzystają z dobrodziejstw państwa socjalnego. Dla prawa niemieckiego, kobiety są samotnie wychowującymi dziećmi matkami. Przysługuje jej cały wachlarz zapomóg socjalnych z zasiłkiem na dzieci, przejęciem kosztów mieszkania i dodatkiem dla samotnych matek włącznie. Regułą jest, że pytane o ojca dzieci, muzułmanki nie chcą go identyfikować, zasłaniając się niepamięcią. Tak to sprytni i cyniczni wyznawcy islamu są zabezpieczeni przed wymiarem sprawiedliwości. Ewentualne wyrzuty sumienia wobec swego wyznania, które co prawda dopuszcza wielożeństwo pod warunkiem utrzymania swoich wybranek, łagodzi strumień świadczeń socjalnych dzięki którym mogą funkcjonować kobiety wraz ze swoimi dziećmi. Poligamista „ceduje” na niemieckie państwo konieczność utrzymania części jego potomstwa wraz z matkami.

Jest to kolejny już przykład cynicznego i cwanego wykorzystywania gościnności europejskiej. Przybysze z krajów islamskich emigrują na Stary Kontynent w poszukiwaniu pracy, gdyż ich ojczyzny nie są w stanie jej zapewnić. Przywożą ze sobą swoje zwyczaje i wyznanie. Domagają się dla nich szacunku nie pomni, że owe reguły w ich kraju były przyczyną gospodarczego dołu. Zatem ich implementacja na szeroką skalę musi doprowadzić do kolejnej katastrofy gospodarczej - tym razem kraju, w którym się osiedlają.

Ponadto, sprawa ta pokazuje jak naprawdę wygląda przywiązanie niektórych mahometan do swego wyznania. Jest ono raczej deklaratywne, bowiem tam gdzie staje się ono niewygodne, tam korzysta się z ułatwień wynikających z zasad obowiązujących w kraju zamieszkania, w tym wypadku w Niemczech."

Autor: luk

Źródło: dw.de
Opracował: Jerzy Sonnewend

Więcej na ten temat znajdzie Czytelnik/Czytelniczka na stronie:

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,12591725,Harem_na_socjalu__Muzulmanscy_poligamisci_zyja_w_Niemczech.html

8.02.2017

Zawiłości relacji polsko-niemieckich

Konrad Kołodziejski, autor tygodnika „wSieci” próbuje wyjaśnić zawiłości relacji polsko-niemieckich i przekonuje, że przyczyny napięć między oboma krajami należy szukać niekoniecznie po stronie obozu PiS.

    Jeszcze do niedawna wydawało się, że stosunki polsko-niemieckie rozwijają się w pożądaną stronę, że interesy obu państw, pomimo pewnych różnic, zasadniczo są zbieżne, a oba społeczeństwa: polskie i niemieckie, po raz pierwszy od setek lat zaczyna więcej łączyć, niż dzielić.

To, co wcześniej było niemożliwe, zaczęło się wydawać realne: Polskę i Niemcy – podobnie jak Niemcy i Francję – mogła połączyć więź wzajemnej solidarności i przyjaźni. Dziś widzimy, że ten scenariusz był iluzją i – gdy nadszedł czas próby – oddala się w przyspieszonym tempie. Przełomem stało się objęcie władzy w Polsce przez Prawo i Sprawiedliwość w 2015 r.

Jednak – wbrew opiniom rozpowszechnianym przez środowiska liberalnej opozycji – winy za pogorszenie wzajemnych relacji nie ponosi wyłącznie PiS. Rządząca prawica nie prowadziła bowiem ani nie prowadzi celowej polityki antyniemieckiej.

Załamanie wzajemnych relacji nie nastąpiło więc dlatego, że PiS świadomie zagrało na nucie antyniemieckiej, lecz dlatego, że postawiło na większą samodzielność i podmiotowość Polski w Europie.

Taka strategia nie mogła przypaść do gustu Berlinowi, który przywykł już do tego, że rządy w Warszawie sprawują podporządkowani i niesprawiający żadnych kłopotów politycy — podkreśla Konrad Kołodziejski.

W swoim artykule autor stawia hipotezę, że przyczyny różnicy zdań należy doszukiwać się w sporych odmiennościach mentalności obu narodów i, skądinąd uzasadnionych, resentymentach.

    Zasadne jest więc pytanie, czy największy problem w relacjach polsko-niemieckich nie leży przypadkiem po stronie Niemiec? Zmiana na szczytach władzy w Warszawie ujawniła bowiem ukrywane dotąd po obu stronach resentymenty, a przede wszystkim zweryfikowała wcześniejsze nadzieje wielu Polaków, że nasze stosunki z zachodnim sąsiadem mogą być trwale oparte na partnerskich zasadach.

W chwili objęcia rządów przez PiS wielu Niemcom puściły hamulce. Nagle się okazało, że szacunek i sympatia dla Polski uzależnione były głównie od tego, czy Warszawa nie wchodzi Berlinowi w paradę.

W całej okazałości wyszedł na jaw protekcjonalny stosunek Niemiec do swojego wschodniego sąsiada i rozdrażnienie, że ów sąsiad zaczyna nagle wyrażać swoją opinię i bronić własnych interesów.

W Polsce taka reakcja Niemiec budzi złe skojarzenia, przypomina o dawnym (czy na pewno dawnym?) stereotypie Polaka – czy generalnie Słowianina – jako reprezentanta niższej kultury, którego należy sobie bądź podporządkować, bądź wyedukować — zauważa dziennikarz „wSieci”.

Więcej o złożoności i specyfice relacji polsko-niemieckich w tygodniku „wSieci”, dostępnym także w formie e-wydania na 

http://www.wsieci.pl/e-wydanie.html

7.02.2017

Warszawska prokuratura okręgowa
wszczęła śledztwo
ws. budowy ambasady w Berlinie

Warszawska prokuratura okręgowa wszczęła śledztwo ws. budowy ambasady RP w Berlinie. Zawiadomienie złożyło MSZ, chodzi o przekroczenie uprawnień przez ponad 10 urzędników MSZ z czasów PO-PSL.

O wszczęciu śledztwa poinformował rzecznik prokuratury prokurator Michał Dziekański. Wyjaśnił, że podstawą jest art. 231 Kodeksu karnego, w myśl którego do 3 lat więzienia grozi funkcjonariuszowi publicznemu, który - przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków - działa na szkodę interesu publicznego.

- Chodzi o niedopełnienie obowiązków przez pracowników MSZ od 2012 do 2015 r. - sprecyzował rzecznik.

Według nieoficjalnych informacji wśród urzędników, którzy mogli nie dopełnić obowiązków wymienieni są szef placówki, szefowie biura informatyki, infrastruktury, telekomunikacji oraz m.in. kierownik projektu.

Sprawa to wynik audytu przeprowadzonego przez obecne kierownictwo MSZ. Ministerstwo złożyło do prokuratury w sumie dwa zawiadomienia, pierwsze dotyczy właśnie przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy publicznych w związku z budową ambasady w Berlinie.

Prokuratura w odrębnym postepowaniu bada też zamianę działek w Warszawie między resortem a Uniwersytetem Warszawskim.

Chodzi o działkę przy głównym bulwarze stolicy Niemiec - Unter den Linden, nieopodal Bramy Brandenburskiej. Dawny budynek polskiej ambasady został zamknięty w 1999 roku; siedzibę przeniesiono.

Od lat toczą się działania na rzecz pozyskania nowej siedziby dla ambasady RP w Berlinie. W 2012 r. w konkursie na nowy gmach wyłoniono projekt autorstwa pracowni JEMS Architekci. Jak podkreśliło MSZ, założenia do projektu zakładały koszt budowy w wysokości 160 mln zł.

W sierpniu 2016 r. resort otrzymał trzy oferty - najniższa opiewała na kwotę 247 mln zł. Jak wynika z audytu, ta rozbieżność między planowanymi, a realnymi kosztami budowy wynikała z nieprawidłowości w kwestii prowadzenia inwestycji, nadzoru nad nią i zaniechań ze strony osób zajmujących kierownicze stanowiska w MSZ za rządu PO-PSL.

Ponadto, jak wskazano w audycie, nowy budynek ambasady miałby blisko 14 tys. metrów kwadratowych powierzchni, co przy 60-70 pracownikach placówki oznaczałoby około 200 metrów kwadratowych na osobę.

Źródło: PAP 

7.02.2017

Polka zamordowana w Niemczech
 

33-letnia Polka zginęła od ciosów w plecy. O morderstwo podejrzewany jest narzeczony kobiety, 27-latek z Polski. Para mieszkała w Monachium.

Do tragedii doszło wczoraj, w poniedziałek. Sąsiedzi zaniepokojeni kłótnią pary, która miała miejsce w piwnicy, zeszli na dół i zobaczyli zakrwawionego Polaka. Zamknęli drzwi, ale mężczyźnie udało się uciec przez okno. 

Na miejsce przyjechała policja i karetka. 33-latka została przewieziona do szpitala, jednak lekarzom nie udało się jej uratować.

Narzeczony kobiety sam zgłosił się na policję. Miał zamordować narzeczoną, zadając jej ciosy w plecy nożami.

Motywem zbrodni miała być zazdrość. Kobieta prawdopodobnie myślała o zerwaniu zaręczyn.
 

Autor: bm
Źródło: niezalezna.pl, wprost.pl

7.02.2017

Skandal!

Niemiecka gazeta pisze o Polsce

jako „Niemieckim Kraju Warty”!

Konsulat RP w Monachium

domaga się sprostowania!

Niemieckie media przechodzą siebie same! Lokalny dziennik „Badisches Tagblatt” napisał, że Polska była miejscem urodzenia słynnego fotografa. Piękna sprawa.

Gazeta dodała jednak, że Polska to „były niemiecki Kraj Warty”.

Kraj Warty (niem. Reichsgau Wartheland lub Warthegau) to część ziem zachodniej Polski, które były włączone do III Rzeszy w latach 1939-1945. Prowadzono tam germanizację i dążono do usunięcia wszelkich przejawów polskości.

Dokładnie w tekście czytamy:

– Urodzony w 1944 roku w byłym niemieckim Kraju Warty (Polska) i wychowany w Zagłębiu Ruhry Peter Brodbeck (Lindbergh – red.) ma własne, wyjątkowe spojrzenie na modę.

Konsulat RP w Monachium żąda sprostowania tych słów!

Badisches Tagblatt z 6.02. - w artykule użyto określenia "w byłym niemieckim Kraju Warty" (Wartheland) - żądamy sprostowania!

pic.twitter.com/VVjL1YjE0y
— PL in Munich (@PLinMunich) 6 lutego 2017

Źródło: polskaniepodlegla.pl

6.02.2017

CSU o ostatnich wyborach do Rady Cudzoziemców (Migrationsbeiratswahl)

Rada Cudzoziemcow (Migrationsbeirat) to fikcja. Najpierw mieliśmy do czynienia z próbą dokonania przekrętów (patrz: 

 http://www.abendzeitung-muenchen.de/inhalt.rechtsextreme-uelkuecu-bewegung-migrationsbeirat-wahl-manipulation-jetzt-spricht-die-stadt.2168bf4c-0140-48df-94a1-c1a20785bcfc.html)

a potem z katastrofalnie niską frekwencją wyborczą.

Do wyborów prawie nikt nie poszedł - na ponad 400 000 uprawnionych - troche ponad 3 %.  

W tej sytuacji zareagowała partia CSU wysyłając 3 lutego br. pismo do nadburmistrza Monachium, Dietera Reitera postulujące rozwiązanie tego gremium.

6.02.2017

List mec. Stefana Hambury do kanclerz Niemiec

Bundeskanzleramt

Bundeskanzlerin

Dr. Angela Merkel

Willy-Brandt-Straße 1

10557 Berlin

                                                                                     Berlin, 4.02.2017

Sehr geehrte Frau Bundeskanzlerin Dr. Merkel,

am 7.02.2017 reisen Sie nach Polen. In Ihrem Terminkalender heißt es dazu: „Heute reist die Kanzlerin nach Warschau. Sie führt dort Gespräche mit Polens Ministerpräsidentin Beata Szydło und Staatspräsident Andrzej Duda. Dabei werden die deutsch-polnischen Beziehungen, aktuelle europapolitische Fragen sowie außen- und sicherheitspolitische Fragen erörtert. Angela Merkel trifft in Warschau auch Vertreter der Deutschen Minderheit. Außerdem ist eine Begegnung mit dem Vorsitzenden der PiS-Partei, Jarosław Kaczyński, vorgesehen. Geplant ist auch ein Treffen mit dem Parteivorsitzenden der Bürgerplattform (PO), Grzegorz Schetyna und dem Vorsitzenden der PSL, Władysław Marcin Kosiniak-Kamysz. Auf Einladung der Ministerpräsidentin findet zum Abschluss des Besuchs ein gemeinsames Abendessen statt.“ (Quelle:

https://www.bundeskanzlerin.de/Webs/BKin/DE/AngelaMerkel/Terminkalender/kalender_node.html

Am 19.12.2013  war Ihr ehemaliger Bundesaußenminister, Dr. Frank-Walter Steinmeier, zu Besuch in Warschau. Die Presse berichtete, dass auch  Fragen zur Polnischen Minderheit in Deutschland Gegenstand der Gespräche waren. Hierzu wurde unter anderem berichtet: „‘Damit kann ich nahtlos anknüpfen an eine Pressekonferenz, die ich hier vor vier Jahren abgehalten habe.‘ Auch damals sei es schon um die Lage der Minderheiten in Polen beziehungsweise Deutschland gegangen. Sagt Steinmeier und setzt zu seinem dröhnenden Lachen an, das immer ein bisschen an Gerhard Schröder erinnert.“ (Quelle:

http://mobil.berliner-zeitung.de/politik/aussenminister-steinmeier-in-polen-zu-gast-bei-alten-freunden,23785274,25675080.html ).

Seit dieser Zeit - dem Jahr 2009 - gibt es kaum Fortschritte in den Fragen der Polnischen Minderheit in Deutschland.

Ich möchte Sie, sehr verehrte Frau Bundeskanzlerin, daher bitten, die Angelegenheit der Polnischen Minderheit in Deutschland zur „Chefsache“ zu erklären und diese schnellstmöglich zu lösen.

Sie beabsichtigen, am 7.02.2017 in Warschau, auch Vertreter der Deutschen Minderheit in Polen zu treffen. In Deutschland gibt es Personen, die der Polnischen Minderheit angehören. Das hat auch die Bundesrepublik Deutschland zu respektieren und offenkundig zu machen. Dies sind Personen, die Nachkommen der Vorkriegsminderheit sind. Sie leben im Ruhrgebiet, Berlin, Hamburg und anderswo in Deutschland.

Unabhängig davon, wie viele Personen als Nachkommen der Vorkriegsminderheit in der Bundesrepublik Deutschland leben, stellen eben diese Personen die Polnische Minderheit in Deutschland dar. Aufgrund der leidvollen Geschichte und Erfahrungen haben viele Menschen Angst davor gehabt, ihre Zugehörigkeit zur Polnischen Minderheit nach außen kund zu tun.

Diese Erfahrungen waren auch der Deutschen Minderheit in Polen bekannt. Viele Personen, die jetzt der Deutschen Minderheit in Polen angehören, mussten Anfang der 1990er Jahre erst die deutsche Sprache erlernen. Nach bundesrepublikanischen Regeln hätten sie somit gar nicht der Deutschen Minderheit in Polen angehören dürfen. Die Republik Polen hat sich aber ihrer Geschichte gestellt. Dieses Geschichtsbewusstsein muss jetzt auch die Bundesrepublik Deutschland gegenüber der Polnischen Minderheit zeigen.

Eine Versagung der Anerkennung der Polnischen Minderheit würde eine Fortsetzung der Diskriminierung der Polnischen Minderheit wie zu Zeiten Hitler-Deutschlands bedeuten. Dies ist aber im heutigen Deutschland als einem demokratischen Rechtsstaat undenkbar! Sie, sehr verehrte Frau Bundeskanzlerin, sind ein Garant hierfür.

Ihre polnischen Gesprächspartner am 7.02.2017 in Warschau, sowohl aus der Regierung als auch aus der Opposition, setzen sich für die Anerkennung der Polnischen Minderheit in Deutschland ein.

Am 12. Februar 2016 sagte die polnische Ministerpräsidentin, Beata Szydło, in der „BILD”: „(...) Da wüssten wir unsere deutschen Partner gern an unserer Seite. Ähnliches gilt bei der polnischen Minderheit in Deutschland. Die deutsche Minderheit in Polen hat Sonderrechte. Deutsche sind zum Beispiel automatisch im polnischen Parlament vertreten (…)“.

Im Juni 2016 sprach der Vorsitzende der Bürgerplattform (PO), Grzegorz Schetyna, in der Konrad-Adenauer-Stiftung in Berlin davon, dass das Problem der Polnischen Minderheit in Deutschland gelöst werden müsse, da es zurückkehren werde. Er sei offen dafür, mit der deutschen Seite darüber zu sprechen

(http://wpolityce.pl/swiat/295664-kuriozum-schetyna-zarzuca-w-berlinie-rzadowi-beaty-szydlo-zaniedbywanie-trojkata-weimarskiego-uwazam-ze-to-zle?strona=1 ).

Aufgrund dieser parteiübergreifenden Unterstützung für die Anerkennung der  Polnischen Minderheit in Deutschland aus Polen, hoffe ich, dass wir auch Sie auf der Seite der zahlreichen Befürworter wissen dürfen und dass Sie sich aktiv für die Anerkennung der Polnischen Minderheit in Deutschland einsetzen und hierfür die notwendigen Weichen setzen werden.

Mit freundlichen Grüßen

Stefan Hambura

Rechtsanwalt

6 lutego 2017 r.

               ------------------------------

Pismo do Kanclerz Merkel

(Mniejszość Polska w Niemczech) - tłumaczenie
 

Federalny Urząd Kanclerski

Kanclerz dr Angela Merkel

Willy-Brandt-Straße 1

10557 Berlin

                                                                                                                      Berlin, 4.02.2017

Wielce Szanowna Pani Kanclerz,

7 lutego 2017 roku przybywa Pani z wizytą do Polski.
W agendzie umieszczonej na stronie Urzędu Kanclerskiego czytamy pod tą datą co następuje:

„Dziś kanclerz Niemiec udaje się do Polski. Przeprowadzi tam rozmowy z premier RP Beatą Szydło oraz prezydentem RP Andrzejem Dudą. Podczas spotkań poruszone zostaną niemiecko-polskie stosunki, aktualne sprawy europejskie jak i zagadnienia polityki międzynarodowej oraz polityki bezpieczeństwa. Angela Merkel spotka się w Warszawie także z przedstawicielami Mniejszości Niemieckiej w Polsce. Ponadto przewidziane jest spotkanie z prezesem Prawa i Sprawiedliwości (PiS), Jarosławem Kaczyńskim. Poza tym program obejmuje rozmowy z  przewodniczącym Platformy Obywatelskiej (PO) Grzegorzem Schetyną oraz prezesem Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL), Władysławem Marcinem Kosiniakiem-Kamyszem. Pod koniec wizyty na zaproszenie polskiej premier odbędzie się wspólna kolacja.”

(Źródło: https://www.bundeskanzlerin.de/Webs/BKin/DE/AngelaMerkel/Terminkalender/kalender_node.html )

Z kolei 19 grudnia 2013 roku gościł w Polsce były minister spraw zagranicznych gabinetu federalnego, dr Frank-Walter Steinmeier. Prasa donosiła wówczas, że przedmiotem rozmów były także kwestie Polskiej Mniejszości w Niemczech. Przytaczano m.in. odpowiedź niemieckiego ministra na pytanie dziennikarza dotyczące statusu Polskiej Mniejszości w Niemczech:

„Nawiążę do innej konferencji prasowej, którą odbyłem w tym miejscu przed czterema laty.”

- Już wówczas była mowa o sytuacji mniejszości w Polsce czy też w Niemczech. – podkreślił Steinmeier i   wybuchnął gromkim śmiechem, nieco przypominając tym Gerharda Schrödera.“

(Źródło:

http://mobil.berliner-zeitung.de/politik/aussenminister-steinmeier-in-polen-zu-gast-bei-alten-freunden,23785274,25675080.html )

Od tego czasu - czyli od 2009 roku - praktycznie nie osiągnięto żadnych postępów w kwestii Polskiej Mniejszości w Niemczech.

Wielce Szanowna Pani Kanclerz, wobec tego faktu zwracam się do Pani z prośbą, aby podniosła Pani temat Polskiej Mniejszości w Niemczech do sprawy priorytetowej, tak aby została ona jak najszybciej rozwiązana.

Podczas najbliższej wizyty w Warszawie, 7 lutego 2017 roku, zamierza Pani spotkać się także z przedstawicielami Niemieckiej Mniejszości w Polsce. Tymczasem w Niemczech żyją członkowie Polskiej Mniejszości. Rząd federalny powinien respektować ten stan rzeczy i upowszechniać wiedzę na ten temat. Wspomniane osoby są potomkami przedwojennej mniejszości i mieszkają w Zagłębiu Ruhry, w Berlinie, Hamburgu czy też w innych niemieckich miejscowościach.

Niezależnie od liczebności potomków przedwojennej mniejszości zamieszkującej dziś tereny Republiki Federalnej Niemiec, stanowią oni Polską Mniejszość w Niemczech. Z uwagi na bolesną historię i doświadczenia wielu z nich powodowanych strachem przez długi czas nie wyjawiało swojej przynależności do Polskiej Mniejszości.

Trudne doświadczenia były także udziałem Niemieckiej Mniejszości w Polsce. Wielu jej obecnych przedstawicieli zaczynało uczyć się języka niemieckiego dopiero na początku lat 90. ubiegłego wieku. Według standardów Republiki Federalnej Niemiec ludzie ci właściwie nigdy nie powinni otrzymać statusu członka Mniejszości Niemieckiej w Polsce. Tymczasem Rzeczpospolita z uwagi na uwarunkowania historyczne stanęła na wysokości zadania nadając im prawa mniejszości narodowej. Podobną świadomością historyczną powinna obecnie wykazać się Republika Federalna Niemiec w stosunku do przedstawicieli Polskiej Mniejszości.

Odmowa uznania Polskiej Mniejszości w Niemczech oznaczałaby kontynuację dyskryminacji Polskiej Mniejszości, której ta doświadczyła w czasach III. Rzeszy. Jednak taka sytuacja byłaby nie do pomyślenia w dzisiejszych Niemczech, demokratycznym państwie prawa! A Pani, Wielce Szanowna Pani Kanclerz, jest tego gwarantem.

Wszyscy Pani warszawscy rozmówcy, zarówno ze strony rządowej jak i opozycyjnej, zgodnie opowiadają się za uznaniem Polskiej Mniejszości w Niemczech.

Premier RP Beata Szydło oznajmiła w dzienniku „BILD” z 12 lutego 2016 roku co następuje:

„(…) W tej sprawie chętnie widzielibyśmy naszych niemieckich partnerów po naszej stronie. Dotyczy to także kwestii Polskiej Mniejszości w Niemczech. Niemiecka Mniejszość w Polsce cieszy się wieloma przywilejami. Niemcy na przykład są automatycznie reprezentowani w polskim parlamencie (…)."

W czerwcu 2016 roku przewodniczący Platformy Obywatelskiej (PO) Grzegorz Schetyna mówił na spotkaniu w Fundacji Konrada Adenauera w Berlinie, że problem Polskiej Mniejszości w Niemczech musi zostać rozwiązany, bowiem w przeciwnym razie, będzie on stale powracał. Podkreślił także swoją otwartość na odnośne rozmowy ze stroną niemiecką. (Źródło:

http://wpolityce.pl/swiat/295664-kuriozum-schetyna-zarzuca-w-berlinie-rzadowi-beaty-szydlo-zaniedbywanie-trojkata-weimarskiego-uwazam-ze-to-zle?strona=1

Z uwagi na ponadpartyjne wsparcie dla uznania Polskiej Mniejszości w Niemczech płynące z Polski, wyrażam nadzieję, że także Pani Kanclerz dołączy do licznego już grona  zwolenników uznania Polskiej Mniejszości w Niemczech. Ufam także, że zaangażuje się Pani aktywnie na rzecz uznania Polskiej Mniejszości w Niemczech definiując priorytety pozwalające na podjęcie koniecznych działań.

Z wyrazami szacunku

Stefan Hambura

Rechtsanwalt

 
6 lutego 2017 r.

Źródło: blog mecenasa Stefana Hambury:

http://hambura.salon24.pl/754164,pismo-do-kanclerz-merkel-mniejszosc-polska-w-niemczech-tlumaczenie

6.01.2017

Polska mniejszość narodowa w Niemczech
w świetle prawa międzynarodowego

http://pf.mowimypopolsku.de/lexicon_info.php?id=43&keyword=

3.02.2017

Donald Trump przyjął zaproszenie Andrzeja Dudy
i przyjedzie do Polski!

Prezydencki minister Krzysztof Szczerski udał się do Stanów Zjednoczonych, aby rozpocząć rozmowy z nową administracją prezydenta USA Donalda Trumpa. Udało się zaprosić nowego przywódcę USA do Polski.
Trump ma przyjechać do Polski w lipcu z okazji Szczytu Trójmorza.

Zaproszenie wystosowały do niego wspólnie władze Polski i Chorwacji na czele z głowami tych państw – Andrzejem Dudą i Kolindą Grabar-Kitarović.

– Zaproszenie zostało przyjęte i teraz będziemy czekać na odpowiedź prezydenta Trumpa co do jego kalendarza – podał Szczerski.

W czasie spotkania z prezydentem Andrzejem Dudą ma zostać poruszona sprawa zniesienia wiz dla Polaków.

Źródło: TVP Info

3.02.2017

Utopione miliony

Według portalu wp.pl ministerstwo spraw zagranicznych poprosiło prokuraturę o zbadanie polskiej inwestycji w Berlinie. Chodzi o projekt nowego budynku ambasady, który miał kosztować Polskę 30 mln zł.

Według szefa MSZ Witolda Waszczykowskiego, proponowany przez poprzedników z PO i PSL projekt ambasady Polski w Berlinie kompletnie nie przystawał do realnych potrzeb i możliwości.

Według Prawa i Sprawiedliwości planowany budynek był o wiele za duży. – Takiego budynku nawet byśmy nie zagospodarowali. Jakbyśmy do niego przenieśli wszystko, co mamy w Berlinie, to połowa i tak stałaby pusta – tłumaczy Waszczykowski.

Z wyliczeń jego urzędników wynika, że w plany architektoniczne i przygotowania do budowy zainwestowano już około 30 milionów złotych. Zamiast okazałego gmachu w miejscu budowy widnieje jednak tylko olbrzymia dziura.

Jak dowiedzieli się dziennikarze Wirtualnej Polski, sprawę zgłoszono do prokuratury już 28 listopada ubiegłego roku. Śledczy szukają nieprawidłowości, do których miałoby dojść w ministerstwie spraw zagranicznych, kiedy jeszcze rządzili tam Radosław Sikorski i Grzegorz Schetyna.

– Minister Sikorski powinien się tym zajmować tak, jak ja się tym zajmuję – mówił w rozmowie z wppl Witold Waszczykowski. Prokuratura zbada inwestycję pod kątem niedopełnienia obowiązków i rażącej niegospodarności za rządów PO-PSL.

Źródło: Wirtualna Polska, tytuł pochodzi od redakcji "Polonika Monachijskiego"

Fotografie: picture-aliance/dpa   oraz    dw/e. stasik

Inne informacje na ten temat z 30.10.2016 na:

http://www.dw.com/pl/po-by%C5%82ej-ambasadzie-polski-w-berlinie-zosta%C5%82a-wielka-dziura/a-36194597

- I jeszcze jeden wielokropek.
Generał Jodl oświadczył przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze, że połączone siły Polski, Anglii i Francji mogły odnieść zwycięstwo nad Niemcami już w 1939 r. Okres kampanii wrześniowej był, jego zdaniem, jedynym okresem II wojny światowej, kiedy alianci mogli odnieść szybkie zwycięstwo nad Wehrmachtem…

(js)

Źródła: B5 aktuell, wikipedia.

Foto: picture-alliance/dpa oraz BR / Ulrich Trebbin

Tym, którzy odróżniają Niemców od nazistów polecam mowę generała Jodla o "najczarniejszym dniu narodu niemieckiego":

http://www.sww.w.szu.pl/index.php?id=biografia_alfred_jodl